Χάραζες δρόμους μια ζωή
και σχέδια σ’ ένα χάρτη
καινούρια ημέρα να ρθει
μα δεν σε χρήσαν οι Δελφοί.
Στα άγουρα τα νιάτα σου
έψαχνες για πολέμους
σε έρωτες ανέμους
μα σε δαμάσαν οι καιροί
Στο μονοπάτι της ζωής
στην καταχνιά κάθε ψυχής
που σου έπαιζε παιχνίδι
σου απόμεινε στα χείλη
η πίκρα απ' το ταξίδι
και του Ιούδα το φιλί.
Τώρα μετράς κάθε πληγή
που σ’ άφησε σημάδι
σου στράγγισαν τα χάδι
και το πηγάδι της ψυχής.
Σ΄αγάπες χαραμίστηκες
και τ' όνειρο σου δράμα
σκυφτός κρατάς αντάμα
αυτά που σπείραν οι καιροί
:)
ΑπάντησηΔιαγραφή