Τούτη η νύχτα... Θώμη Μπαλτσαβιά...

Πριν παραδώσει τούτη η νύχτα τα ηνία στην 

καινούρια μέρα..θα έχεις πρώτα εσύ σε μένα 

παραδοθεί..θα έχω προλάβει να δω όσα πόθησα σαν 

τρελή, στα μάτια σου που θα'ναι τα απόλυτα κάτοπτρα...

Κάθε φορά που ψάχνω ουρανούς..για μας το κάνω..

κάθε φορά που δίνω μάχη...για μας το κάνω...

για να μπορώ να υπάρχω..για να μπορείς μέσα στους 

βυθούς μου να χάνεσαι κάθε φορά...

Πριν τούτη δω η πριγκίπισσα του ουρανού αρχίσει 

την αντίστροφη μέτρηση για το επόμενο γέμισμά της..

εσύ θα έχεις αδειάσει κάθε τι που ανήκει στο χτες...

εσύ θα έχεις μεταμορφωθεί στον άγγελο που δεν ήξερες 

πως είσαι...κι εγώ θα είμαι απλά η ανατριχίλα σου..

τίποτα περισσότερο..τίποτα λιγότερο...

Κάθε φορά που σιμώνει η νύχτα..γίνομαι ένα με μαζί 

της και σε παίρνουμε..κάθε φορά που βυζαίνω 

όνειρο..κάθε φορά που γίνομαι επίθεμα σε πληγές...

για μας το κάνω...για να μπορείς να ξυπνάς με το γέλιο 

που σε κάνει να μοιάζεις με παιδί...για να σε κοιτώ 

και να σε ερωτεύομαι από την αρχή... για να κοιμάμαι 

με την ελπίδα για μαξιλάρι έστω και αν άργησες πολύ...