Όλα είναι χθές.
Όχι στα μυστικά.
Στον καθησυχασμό
του τραγελαφικού ψεύδους.
τ' άσχημα μένουν πίσω
και τα ομορφοδυνατά
μπροστά.
Κατάφατσα
με κοιτούσαν οι τοίχοι
όταν δεν είχα ύπνο.
Το σπίτι του ονείρου
κρατημένο μέσα μου
έλαμπε στην μόνη αλήθεια.
Χασομέραγα να στολιστώ
για το εκτυφλωτικό της άνοιξης.
Είναι που το ανέμελο δήθεν
το εκλάμβανα
ως πραγματούμενη ευλογία.
Τι θυελλώδης ειρωνεία!
Ήθελα να τα χάσω όλα
μα τίποτα δεν είχα.
Με περπατούσε το σκοτάδι
μα το αδηφάγο φως
θα μου εκμηστηρευτεί
τις αποκαλύψεις του.
Και θέλω να μου μιλήσουν
τα κλειστά σου πέταλα
σαν ανοίξουν.
Για να βρω την ψυχή μου
ανάμεσα στο φως που σαλεύει
και στο σκοτάδι
που γκρεμίζεται στον Άδη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου