Το δάσος της υπομονής... Στέλλα Βρακά.

Στο δάσος της υπομονής

φύτεψα όλα τα κόκκινα.

Στις μεγαλοσύνες, στις ομορφιές,

στα κελαηδίσματα των συνεχών

ανοίξεων.

Μοσχοβολούν περηφάνεια κι εγκαρτέρηση

όλα τα κόκκινά μου...

της πεθυμιάς

του πόθου

της ανάγκης

της ηδονής της αντοχής,

της αυθαίρετης πίστης.

Στο ουσιαστικό δάσος, της υπομονής

καλοδιατηρούνται τα κόκκινά μου,

όλα.

Μακριά από πρόσωπα, πράγματα,

πάγκους γεμάτους εμπορεύματα,

αγορές φωνών και νομισμάτων .

Προσδιορισμένα όλα, στο γλαυκό σου.

Κι όλες αυτές

τις καλοστεκούμενες αμφιβολίες,

τις έριξα στο απύθμενο πηγάδι

των χαμένων προσχημάτων.