Μελωδικό κελαρισμό που κάνουν τα ρυάκια,
όταν αμέριμνα κυλούν! Αισθήσεις πως πλανεύουν!
Ο ψίθυρος των αστεριών,πλάθει ροζ συννεφάκια,
σαν άσπρα ροδοπέταλα που απλώνουν και μαγεύουν...
Το θρόισμα που ο άνεμος δημιουργεί στις στράτες,
μέσα στα φύλλα της ιτιάς, στο ασημί τους χρώμα!
Στις εναέριες διαδρομές που βρίσκουν οι ιχνηλάτες,
τ'αλαφροίσκιωτου θεού που μέσα μου είναι ακόμα...
Στην άδολη και καθαρή ψυχή,στο παιδικό μου σώμα,
που νιώθει! Ακούει μουσικές ,από χαμένες νότες!
Βρίσκει παιχνίδια της καρδιάς,κυλιέται μες στο χώμα,
θυμάται φως και ξενοιασιά,που έχασε απο τότε...
Τότε που όλα μοιάζανε στα παιδικά τα μάτια,
ονειρικά!! Ατέλειωτα, γεμάτα εντυπώσεις!
Ξέφευγα και ταξίδευα σε νέα μονοπάτια
που τώρα τα λησμονησα!!
Κι αδύνατον, εσύ πια να με νιώσεις...
...Τριάδα Ζερβού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου