Κι δυο πονάμε και πάλι σιωπηλά
τα όνειρα πνιγμένα σε ναυάγια
πονά ο χωρισμός που μας τρυπά
κι ο δρόμος δεν τελειώνει δίχως άκρια
Του έρωτα μας άδειο το σεντόνι
μας κάρφωσε τα χείλη η σιωπή
της νύχτας το μαχαίρι να ματώνει
κι η πίκρα να σκοτώνει την ζωή.
Λοξά κοιτάμε στου δρόμου την στροφή
κι οι σκέψεις να γυρνούν στα περασμένα
ο χρόνος να μας κλέβει την στιγμή
κι η νύχτα να παγώνει στα χαμένα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου