Αποκαλύψεις... θώμη μπαλτσαβιά

Αποκαλύψεις θα σου κάνω πολλές πια..είναι η ώρα..

θα στις κάνω ως καταιγίδα ωστόσο..
πέρα στο σταυρό του νότου θα ανατέλλω και θα δύω 

ως ήλιος παραπονεμένος...παραγκωνισμένος κι αταίριαστος 

με ουρανούς που καταδέχτηκαν να έχουν όρια..
εσύ κλείσε τα όμορφά σου μάτια κι άκου τη βροχή 

που σε προκαλεί και προσκαλεί στο τάγκο της ζωής σου...

κάποια πεταλούδα θα αγγίξει τον ώμο σου αμυδρά 

και καθοριστικά..εγώ θα είμαι..πάντα θα είμαι εγώ...

συνεχίζω αποκαλύψεις αγάπη μου..

γέφυρες πια ανατινάζω αφού τις ζώνω με τα εκρηκτικά 

που χρόνια περισυνέλλεξα..πόνο..θλίψη..οργή και σβησμένο 

φεγγάρι.. φυτίλι η ατέρμονη σιωπή του είναι μου...

στον απόηχο τούτης της έκρηξης η ζωή κυλά με βρυχηθμό 

άσβεστων πόθων.. δε θα με φτάνει πια κανείς..μοναχά κείνος 

που φτερά στην πλάτη του θα βγάλει..
όλα τα μπορώ σου αποκαλύπτω..μα η ουσία δε είναι αυτό παρά 

να τα μπορέσεις εσύ για μένα...να μη μ'αφήσεις να τα μπορώ..
άνοιξε τώρα τα όμορφά σου μάτια και δες..καμάρωσέ με πως 

χορεύω τάγκο με τη βροχή..χορεύω με δάκρυα πύρινα 

που δεν τα σβήνει..με γέλιο απάυγασμα υστερικό..με κορμί 

που δε θα σε αφήσει σε ύπνο να παραδοθείς αβασάνιστα...
καταιγίδα..έτσι ήρθα..έτσι αφανίστηκα..έτσι γύρισα...

μη ρωτάς εμένα για ελπίδες..ρώτα το αίμα σου αν μπορεί 

να ρέει πια στις δικές μου αρτηρίες...απάντηση θέλω με φιλί 

θανάτου εκεί που ανατέλλω και δύω..στο σταυρό του νότου...
βγάλε φτερά και πέτα κοντά μου...

Ερωτικα Μονοπατια ΤΗΣ ΘΩΜΗΣ