Πάντα αναρωτιόμουν πώς είναι οι άνθρωποι που μεγαλώνουν
στο δρόμο ή καλύτερα που σπουδάζουν στα 'κολεγια'
του πεζοδρομίου Πώς είναι αυτοί η άνθρωποι ?
τι χαρακτήρα και τη συμπεριφορά έχουν ? ξέρουν ν'αγαπάνε;
ξέρουν να βοηθάνε τους άλλους ;έχουν ευαισθησία στην
ψυχη τους; κι ένα σωρο τέτοιες ερωτήσεις
Μα τελικά όταν θέλεις να μάθεις μαθαίνεις.
έτσι κι εγώ βρέθηκα μια φορά σ'ένα σταθμό τρένου όπου υπήρχε
πολύς κόσμος ασφυκτικά πολύς κόσμος όπως περίμενα το τρένο
να έρθει αιστανθηκα κάτι να με τραβάει με δύναμη και μ'έριξε
κάτω βασικά δεν πρόλαβα να καταλάβω ούτε τι γινόταν ούτε το
πώς βρέθηκα στο έδαφος .
Ξαφνικά νιώθω ένα δυνατό χέρι και μια αντρική φωνή να μου
λέει: έλα δώσε μου το χέρι σου κυρία μη φοβάσαι τώρα
είσαι ασφαλής. χαμένη στα χάος που επικρατούσε γύρω μου
δε κατάλαβα απόλυτος τίποτα.
παρόλ αυτά μπόρεσα να διακρίνω ένα πρόσωπο ενός νεαρού
αγοριού με ελάχιστα μούσια και μακριά μαλλιά
όμορφο παιδί κι ευγενικός
Σηκώθηκα έκατσα σ'ένα παγκάκι μου πρόσφερε νερό και όλο
με ρωτούσε αν αισθανόμουν καλά ή αν χρειαζόμουν κάτι άλλο.
δέν έφυγε από κοντά μου ούτε λεπτό ενώ όλοι οι υπόλοιποι
βιαζοντουσαν να προλάβουν το τρένο αδιάφοροι για το συμβάν.
Κάποια στιγμή που ηρέμησα τον ρωτάω τι έγινε :
κ ποιος είσαι εσύ ?το ποιος ειμαι δέν έχει καμία σημασία κυρία.
το τι έγινε θα σας πω καπιος στην βαβούρα επάνω σας έσπρωξε
και παραλίγο να σας ρίξει στις ράγες του τρένου ....
σαν να μην έφτανε αυτό σας άρπαξε και την τσάντα
είπε ο νεαρός αμέσως είπα :
θεέ μου σ'ευχαριστώ που είμαι καλά
και ευχαριστώ κι εσένα παιδί μου είπε στον νεαρό .
αλλά ότι είχα το είχα στην τσάντα μου είπα ..τώρα τι θα κάνω;
χωρίς λεφτά ; μην ανησυχείς όλα έχουν τακτοποιηθεί είπε
ο νεαρός. φρόντισα εγώ γι'αυτό. και βλέπω έναν κύριο
να έρχεται προς εμάς . ορίστε αλητακι μου η τσάντα της κύριας.
δε λείπει τίποτα ολα οκ .είπε ο ένας στον άλλον.
εγώ είχα μείνει άφωνη. Τίνος παιδί είσαι εσύ ? και πως σε λένε ?
τον ρώτησα το παιδί του πεζοδρομίου μου απάντησε
το παιδί της αληθινής κοινωνίας . το παιδί που τον φωνάζουν
αλήτη. το παιδί που σπούδασε στο δρόμο τη καλοσύνη και
την ανθρωπιά αυτό που δέν έχουν οι άνθρωποι της δήθεν
σωστής κοινωνίας . το παιδί που όταν χρειαστεί να βάλει
κοστούμι θα φαίνεται κύριος στα μάτια των περαστικών.
άλλα δέν θα είναι αληθινός γι'αυτό προτιμώ έτσι όπως είμαι
με παλιά ρούχα κι αληθινός . Χωρίς συμβιβασμούς χωρίς
διαταγές από κανένανχωρίς να σκύβω το κεφάλι σε κανέναν
χωρίς να απλώσω το χέρι σε κανέναν αλλά όταν κι αν
χρειαστεί δίνω όλα όσα έχω κ δε έχω σε αυτούς που τα έχουν
πραγματικά ανάγκη . Αλήτη με λένε κύρια .
να σε χαίρεται η μάνα σου παιδί μου είπα εγώ .
δε έχω ούτε μάνα ούτε πατέρα αλλά έχω αληθινούς φίλους
που με αγαπάνε και τους αγαπάω είναι ίδιοι με μένα .
Σηκώθηκα τον κοίταξα και του είπα : είσαι σπουδαίος άνθρωπος
και πολύ ευγενικό παιδί . είσαι πολύ αξιοπρεπής και περιφανος.
Να μην αλλάξεις ποτέ μείνε όπως είσαι γνώρισα την πραγματική
ανθρωπιά των ανθρώπων που 'σπούδασαν 'κι έζησαν στο δρόμο .
των ανθρώπων που οί άλλοι λένε Αλήτες .
Μα αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν να δώσουν από το τίποτα το
δικό τους αυτοί οι άνθρωποι σου διδάσκουν ανθρωπιά .
αυτοί οι άνθρωποι σου δίνουν απλόχερα την βοήθεια τους χωρίς
να θέλουν τίποτα σαν αμοιβή των πράξεων τους .
Ένας αλήτης είναι κύριος Ένας δήθεν κύριος δεν θα έχει ποτέ
Την καρδιά ενός αλήτη .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου