Έφτανε η μυρωδιά
του νυχτολούλουδου
και χάιδευε τη νύχτα.
Και στο τραπέζι
τα κεριά τρεμόπαιζαν.
Και στο χαμηλό τους φως
οι ματιές υποκλίνονταν.
Μιά γνώριμη φωνή
στην άλλη άκρη της γραμμής
του κινητού...
Και λες η νύχτα
έγινε μέρα ξαφνικά.
Άνοιξαν λες οι ουρανοί
στο άκουσμά της.
Ανέμελα οι πυγολαμπίδες
έκαναν κύκλους στο φως.
Παίζοντας με τη ζεστή λάμπα.
Κι εσύ...
Εσύ αφήνεσαι
στη μελωδία της φωνής
στη γραμμή του τηλεφώνου.
Ο ουρανός δεν έχει αστέρια σήμερα.
Γκρίζα σύννεφα έχουν κρεμάσει
το απαλό τους σεντόνι
πάνω απ' τα κεφάλια σας.
Η καρδιά σου βρίσκεται εκεί...
Τα πόδια σου όμως είναι ακούνητα.
Δίχως βήμα...
Πού είσαι;
Πού ήθελες να είσαι;
Τί σε κρατάει;
Βροχή τα ερωτηματικά.
Βροχή και τα αισθήματα.
"Σ'αγαπώ "
Ακούς τη φωνή στο τηλέφωνο.
Μαγική οθόνη η ζωή σου
μπροστά από τα μάτια σου.
"Ταξίδεψέ με"
Λες υπνωτισμένη.
Μαγεμένη απόψε η νύχτα.
Λες κι έβρεξε αστερόσκονη.
Γιώτα Κλουτσούνη-Παπαδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου