‎Η Ακροβάτισσα... Τριάδα Ζερβού.

Μια μαγική συνάντηση,
κάρμα και πεπρωμένο,
στους ομιχλώδεις δρόμους
των απόκοσμων σκιών!!
Εκείνος,ένας λύκος
με το βλέμμα θολωμένο,
εκείνη, ακροβάτισσα
παραμυθένιων λόγων και σιωπών..

Ξέσκισε άμυνα,αρετή,
σταδιακά σε κείνη!
Την άφηνε στο δάσος
της λαγνείας γυμνωμένη!!
Αυτός ο φοβερός γερόλυκος,
την έμαθε να δίνει,
το είναι της!!!Κι αφέθηκε
στα δόντια του δεμένη..

Προστάτευε την σάρκα της
απο άλλα αρπακτικά!
Γίγαντας,επιβλητικός,
στης νύχτας τα σκοτάδια..
Στου δάσους τους παράδρομους,
την κράταγε σφιχτά,
να μη φοβάται τα γλυπτά,
των δέντρων τα ξεράδια..

Την έμαθε να αγαπά,
το αλλόκοτο,το ταραγμένο εγώ του,
έπαιρνε δύναμη ψυχής,
απ 'το λαμπρό του βλέμμα.
Την έπεισε να αφεθεί,
στον πόθο τον δικό του,
με λόγια,πράξεις κι αγκαλιές,
την στράγγισε από αίμα!!

Είχαν στιγμές στο σούρουπο,
γεμάτες ξεγνοιασιά!!
Τότε και στο ξημέρωμα,
μερώναν τ' άγρια πάθη,
του λύκου κι απολάμβαναν,
του πόθου την φωτιά,
κρυμμένοι στα λιβάδια της χαράς
και στα παρθένα δάση..

Κάποιες στιγμές της έδειχνε
μεγάλη αδυναμία,
κούρνιαζε στην αγκάλη της,
αμόλευτο κουτάβι.
Τότε γεννιόταν μέσα του,
μια άλλη επιθυμία,
να ζει για πάντα πλάι της,
τον πόθο να του ανάβει..

Να παραδίνεται σ'αυτόν,
φορώντας μόνο τα μαλλιά της!
Να αισθάνεται το άγγιγμα
του τρυφερού κορμιού της!
Κατέκτησε τη σκέψη της,
τα θέλω,την καρδιά της,
κι αφαίρεσε την θέληση
απ'τις άκρες του μυαλού της..

Μαζί του ένιωσε την έννοια
της χαράς,μιας ποθητής ζωής!
Πάντα στο ηλιοβασίλεμα
τον έφερνε κοντά της!
Εκείνο τον γερόλυκο,
που πήρε το σκοτάδι της ψυχής,
τον κουβαλάει μέσα της
κι ας ζει πολυ μακριά της!!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου