Την θάλασσα που μου έλαχε
αποχαιρετούσα την ώρα του απογεύματος
λίγο πριν το σκοτάδι της νύχτας, το σύνηθες,
κάνει την εμφάνισή του.
Στην θάλασσα που μου έλαχε είδα σε μια στιγμή
να βαδίζει ένα φως...!
Καταλαβαίνεις πως το φως ήταν σ' ένα πλεούμενο
που δεν μπορούσα να δω.
Ένα φως που χρειαζόταν το πλεούμενο
στην θάλασσα που ίσως έλαχε και σε σένα
τις ώρες του σκότους!
...Στέλλα Βρακά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου