Ήθελα να σου πω τόσα πολλά
όταν ήμασταν μαζί .
Να σου μιλήσω όμως κράτησα την σιωπή μου γιατί δεν ήθελα
να χάσω τίποτα από τις ώρες που ήμουνα μαζί σου !!!
Όμως όσο να κράτησα αυτές τις σιωπές ο χρόνος κύλησε .
Δεν ζητάω να ζω και να λέω την λέξη για πάντα αλλά
πιστεύω στην στιγμή που θα ζήσω το λεπτό της ή τις ώρες
που διαλέγω εγώ να κρατήσει !!.
Και τώρα η σιωπή και ο κόμπος στον λαιμό .
Φεύγω και ο αποχωρισμός μας γίνεται ποίημα
σε μια κόλα χαρτί βγαλμένο από την ψυχή μου .!!!
Δύο χέρια που ζητούν μια αγκαλιά για να την κλείσουν σφιχτά
και να ακούσει τους χτύπους της καρδιάς μου .
Δύο φιλιά που θα γράψουν στα χείλη σου την λέξη σ' αγαπώ .!!!
Τα λόγια σου που ηχούν στην ψυχή μου και ένα δάκρυ
της ψυχής μου κυλάει στην άκρη των ματιών μου .!!!
Ρίχνω την ματιά μου με αγωνία στο ρολόι που μου δηλώνει
ότι πλησιάζει το τέλος αυτής της διαδρομής!!!
Με μια βαλίτσα στο χέρι φεύγει το μυαλό μου
και βρίσκονται εδώ μπροστά μου ζωντανές
οι αναμνήσεις με τις όμορφες στιγμές μας.!
Αλήθεια δεν θέλω να κλάψω ξανά δεν θέλω να έχω αυτό το
σφίξιμο στο λαιμό θέλω ο αποχωρισμός να με πονέσει λιγότερο.!
Κατάφερες να ξεκλειδώσεις την καρδιά μου
με τα δικά σου κλειδιά που γράφουν πάνω αγάπη .
Είναι υπέροχο αυτό το συναίσθημα που μου χάρισες
και να ξέρεις αυτή την ώρα του αποχωρισμού μας
θα ζεις στην ψυχή μου !!!
Μαρία Ιωάννου _Φίλη
1_10_2019.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου