Τα χρόνια της ζωής μου τα ζύγιασα ...
Στο πρωινό της φιλί, κάπου κάποιος
στο ζύγι με έκλεψε
χαμογέλασα
και προσπέρασα....
Ταξίδι ξεκίνησα σε δρόμους που
αγάπησα και μ'αγάπησαν
και σ'αλλους που σαν τους περπάτησα
με πλήγωσαν και ακόμα με πονούν..
Γνώρισα τις όμορφες στιγμές της διαδρομής
και τις άσχημες της ,
με όνειρα και ελπίδα
τις έχτιζα ..
Και πάλι στον αέναο κύκλο της ,να με κλέψει
στο ζύγι γυρεύει ο πόνος της .
Και πάλι προσπερνώ ,με το χαμόγελο μου
να ζεσταίνει τον χειμώνα της ,
με το τραγούδι να βγαίνει σιωπηλά
από τα χείλη μου και μουσική να σκορπίζει
στους δρόμους της !
Με το πιο όμορφο λουλούδι στο παραθύρι μου
να μου δίνει τις ανάσες του στην λάβα του
καλοκαιριού ...
Χαμογελώ στην ζωή και στην συνέχεια της ,
στα γαλάζια τους μάτια ,ανοικτές θάλασσες
στα απέραντα ταξίδια μου !
Χαμογελώ στο αστέρι εκείνο
που σαν με συντροφεύει τις δικές μου νυκτιές
θα του φανερώνω
τα μυστικά του κόσμου μας !
Για τις αγάπες που ανθίζουν και φέρνουν την άνοιξη
στους κήπους της καρδιάς !
Και για τους ήλιους της αυγής που
φανερώνουν την χαρά της πλάσης !
Ξημερώνει ....ξημέρωσε μία νέα μέρα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου