Έχω αναρωτηθεί φορές.
Με σκέφτεσαι άραγε κι εσύ;
Το χρόνο που μοιράστηκα μαζί σου;
Την κάθε μιά στιγμή απ'την ζωή σου.
Ποιό να'ναι αλήθεια...
Το πρώτο που θυμάσαι εσύ γιά μένα;
Περνάω μιά βόλτα από τη σκέψη σου;
Εσύ συνέχεια ζεις μαζί μου.
Μην αναρωτηθείς...
Όλα ίδια θα μείνουν.
Θα πηγαινοέρχονται
τα συναισθήματα.
Κι άς ήρθε η ρημάδα
αντίστροφη μέτρηση.
Και στο' λεγα θυμάσαι;
Θα γίνω μία μέρα δεδομένη.
Δε θα με ψάξεις πιά ποτέ.
Θα βαρεθείς ν' αναζητάς το άπιαστο.
Γιατί για σένα πάντα έτσι ήμουν.
Κι άς γυάλιζες την γυάλα
του τριανταφύλλου.
Κι άς ήσουνα γιά μένα ο πρίγκιπάς μου.
Ποτέ σου δεν με εξημέρωσες.
Άγριο κι άπιαστο έμεινα τελικά.
Σταμάτα να γυαλίζεις πιά τη γυάλα...
Κι έλα να με μυρίσεις.
Δες πώς μοσχοβολάει η αγάπη μου...
Άγριο άρωμα...
Μεθυστικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου