Πεσμένη στο πάτωμα, έτριβε τα πόδια της. Είχαν αρχίσει
τα δάχτυλα της να κάνουν πληγές και να τρέχουν αίμα..
" Άλλο λίγο ακόμη. Πρέπει να εξασκηθώ σε αυτή την φιγούρα.."
Έλεγε και ξανά έβαζε πάλι το τραγούδι να παίξει από την αρχή..!
Ξανά και ξανά.. Μέχρι να καταφέρει να χορέψει τέλεια.
"Ισια η πλάτη, τεντωμένα δάχτυλα, πόδι σε ευθεία γραμμή..
Μην καμπουριαζεις, ψηλά η πλάτη.. Είσαι μια χορεύτρια,
μια μπαλαρίνα.. " Έτσι τις έλεγε η μητέρα της συνέχεια.
Αυτό σκεφτόταν όση ώρα έτριβε τα Πονεμενα της πόδια..
Η Ζενεβιβ, ήταν μόλις τριών χρόνων όταν η μητέρα της η Σάρα
την έγραψε στο μπαλέτο.. Η Σάρα, ήταν κάποτε και αυτή
χορεύτρια, αλλά ένα ατύχημα που είχε, της κατέστρεψε το
γόνατο και τα όνειρα.. Στο απωγειο της καριέρας της, μόλις
είχε αρχίσει να γίνεται γνωστή και να κερδίζει χρήματα και φήμη
ένας ασυνιδητος οδηγός έπεσε πάνω τους.. Η Σάρα δεν ξανά
χόρεψε ποτέ.. Αλλά, έβαλε το μικρόβιο του χορού
στην κόρη της.. Την Ζενεβιβ..
Η Ζενεβιβ λάτρεψε το μπαλέτο και ήξερε όλες τις ορολογίες του
μπαλέτου ακόμη και αν ήταν τριων χρόνων..
Ηταν πάντα πρώτη στην τάξη της και πάντα ζητούσε να κάνει
και άλλη φορά πρόβα και πρόβα.. Μέχρι να μάθει να σωστά
την χορογραφία.. Μέχρι να είναι τέλεια σε όλα..!
Την πρώτη φορά που ματωσαν τα δάχτυλα της ήταν μόλις
πέντε ετών και έκανε πρόβα για τον Χριστούγεννιατικο χορό.
Αν και ήταν πέντε ετών, πήγαινε μπαλέτο και τζαζ.
Ήθελε να μάθει μοντέρνο, μπαλέτο, λάτιν και όσους ποιο
πολλούς μπορούσε.. Το μεγαλύτερο της όνειρο όμως ήταν να
γίνει μεγάλη μπαλαρίνα.. Κάθε μέρα έκανε πρόβα τέσσερις
ώρες την ημέρα. Υπήρχαν μέρες που έβαζε πάγο στα πόδια και
στα δάχτυλα της ώστε να μπορεί να περπατήσει. Τα δάχτυλα
Αλλά δεν το έβαζε κάτω.. Σήμερα έκανε πρόβα όλη μέρα..
Είχε ξυπνήσει από τις εφτά το πρωί, έκανε ζέσταμα και συνέχισε
να χορεύει! Σήμερα ήταν πολύ σημαντική ημέρα για την Ζενεβιβ.
Θα έδινε τις πρώτες τις εξετάσεις στον χορό.
Ξανά και ξανά.. Πρόβα στην πρόβα..
Η πόρτα άνοιξε και μια κυρία με μπαστούνι στο χέρι και καπως
κουτσαινοντας μπήκε στο δωμάτιο..
- Αγάπη μου, ακόμη πρόβα κάνεις; Δεν θες να ξεκουραστείς
λιγάκι; Είπε η Σάρα που πήρε μια καρέκλα από την άκρη του
δωματίου. Άφησε το μπαστούνι της στην άκρη και κάθισε
σιγά σιγά στην καρέκλα βγάζοντας μια κραυγή πόνου..
Άρχισε να τρίβει το πονεμένο της γόνατο.
Η Ζενεβιβ, έβαλε πάλι το τραγούδι στο ράδιοφωνο της..
Καθησε στην άκρη του δωματίου, σήκωσε τα χέρια της ψηλά,
τα ένωσε, λιγυσε τα γόνατα της και περίμενε να ξεκινήσει η
μουσική. Η μουσική άρχισε να γεμίζει το δωμάτιο και η Ζενεβιβ
άρχισε να λυκνιζεται στον ρυθμό της.. Ήταν λες και μουσική
με Ζενεβιβ ήταν ένα.. Τόσο αρμονικά χόρευε..!
Με κλειστά μάτια και λεπτές κινήσεις άρχισε να χορεύει..
Η Σάρα λάτρευε να την βλέπει να χορεύει. Ήταν απλά μαγική.
Η Ζενεβιβ, έβαζε ξανά και ξανά το τραγούδι μέχρι να καταφέρει
να κάνει σωστά την στροφή που ήθελε..
Ένα μικρό παραπατημα και η Ζενεβιβ βρέθηκε στο πάτωμα..!
Άρχισε να πονάει και να τρίβει το ποδι της.
Η Σάρα πετάχτηκε τρομαγμένη πάνω και δεν πήρε καν το
μπαστούνι της.. - Ζενεβιβ, μωρό μου, είσαι καλά;
Η Ζενεβιβ, δεν μιλούσε, απλά έτρεμε το πόδι της..
Φοβόταν ακόμη και να κουνηθεί. Δεν ήθελε να πάθει κάτι.
Όχι τώρα.. Ειδικά τώρα που θα έδινε τις εξετάσεις για να περάσει
επιτέλους στην σχολή χορού που επιθυμούσε..
Αμεσως έβαλε πάγο και πήγε με την Σαρα στον γιατρό.
Μέχρι να μπορέσει ο γιατρός, να τις πει ότι είναι όλα καλά,
και ότι απλά χρειαζόταν λίγες μέρες ξεκούραση, δεν μπορούσε
ούτε να μιλήσει, ούτε να πάρει ανάσα..
Έκανε ότι ακριβώς της ζήτησε ο γιατρός.
Ξεκούραση μέχρι να είναι έτοιμη να χορέψει ξανά..
Ευτυχώς είχε περιθώριο να ξεκουραστεί, γιατί με τόση
προπόνηση που έκανε κάθε μέρα, δεν είχε πρόβλημα.
Όταν έφτασε η ώρα για τις πρώτες τις εξετάσεις δεν είχε
καθόλου άγχος. Χόρεψε υπέροχα όπως κάθε φορά.. Μαγικά...
Ήταν πρώτη στην βαθμολογία της, και πήρε υποτροφία
στην σχολή που επυθυμουσε.. Η Ζενεβιβ, δούλεψε ακόμη
ποιο σκληρά στην σχολή της.. Η Σάρα, βγήκε από το
αυτοκίνητο της, έπιασε το μπαστούνι της, διόρθωσε την
φανταχτερη της τουαλέτα, και άρχισε να περπατάει αργά πάνω
σε ένα κόκκινο χαλί.. Σήμερα μετά από πολλά χρόνια, ήταν η
πρώτη φορά που η Ζενεβιβ θα χόρευε σε μεγάλη λυρική σκηνή..
Το άγχος της Σάρας, τεράστιο.
Η Ζενεβιβ από την άλλη, μέσα στο καμαρίνι της, έτριβε τα
πόδια της για μια τελευταία φορά..!
Μετά θα έβγαινε στην σκηνή και ήθελε να είναι τέλεια..
Είχε χορέψει τόσες φορές στην ζωή της, αλλά τώρα θα ήταν
σαν να χόρευε πραγματικά..
Όταν η Ζενεβιβ βγήκε στην σκηνή απλά το κοινό την αποθέωσε..
Η Σάρα, σηκώθηκε χωρίς το μπαστούνι και άρχισε να την
χειροκροτει και να δακρύζει από χαρά, ευτυχία και συγκίνηση..
Η Ζενεβιβ ήταν πλέον μια διάσημη χορεύτρια και μπαλαρίνα.
Τα Πονεμενα της πόδια πλέον δεν πονούσαν, γιατί είχε κάνει
το όνειρο της πραγματικότητα..
Να γίνει μια διάσημη μπαλαρίνα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου