Κάπου στο δάσος εκεί βαθιά είναι που ζουν τα ξωτικά..
Άλλα κοντά , αλλα ψηλά , έμαθαν να ζουν ειρηνικά..
Σχεδόν .. Όπως είναι φυσικό δεν γίνεται ολα τα ξωτικά
να ειναι φρονημα η κ καλα..
Κάπου κρυμμένο , μικρό κ τρομαγμένο είναι ενα μικρό ,
ακακο σχεδόν ξωτικό της λήθης..
Μένει παντα εκει να περιμένει..
Δεν είναι κακο , δεν φταίει αυτό αν η φύση
του έδωσε το χάρισμα αυτο..
Όποιος πονάει να ξεχνάει..
Κάποιος που αγαπά να μην πονα..
Παντα μα πάντα να ξεχνά..
Κάθεται εκει κρυμμένο μικρο κ ακακο σχεδόν να δινει
τα χαρίσματα του με ολη την καρδια του..
Σε όποιον ποθεί να λυτρωθεί απο οτι τον ταλαιπωρεί..
Αν κ εσυ επιθυμείς απο κάτι θες να λυτρωθεις..
Κλεισε τα μάτια κ φώναξε το ..
Ξωτικό της λήθης ελα εδω , θέλω να ξεχάσω
να μην πονώ θέλω κ εγώ να λυτρωθω..
Ετσι κάνε κ εσυ ευχη κ άμεσως θα πραγματοποιηθεί..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου