Φεγγάρι μου πόσο λάμπεις σήμερα...
Γειά σου αγαπημένη καιρό είχαμε να μιλήσουμε...
Ξέρεις πώς και όταν δε μιλάμε πάντα σε κοιτώ όπου
και αν βρεθώ,πάντα σου λέω τα αυτά που με πονούν
και ότι χαρούμενη με κάνει...
Τι έχεις αγαπημένη, γιατί είσαι δακρυσμένη;;
Πενθώ Φεγγάρι μου για ότι είχα και ότι έχασα...
Γιατί αγαπημένη τι είχες και τι έχασες;;
Είχα την αγάπη,τη στοργή,είχα τον κόσμο όλο, είχα είχα
κάπου κάποιον που με αγαπά μα τώρα έχω μόνο πόνο...
Γιατί αγαπημένη μου,γιατί πονάς τόσο;;
Ποτέ δε χάνεται η αγάπη,ποτέ δε σβήνει έτσι απλά,
μόνο κοιμάται για λίγο και μετά ξαναξυπνά...
Ανάσα φεγγάρι μου μακριά του πια δε πέρνω,
μου λείπει,τον αποζητώ,μα απάντηση δεν έχω...
Η αγάπη ποτέ σβήνει,η αγάπη δε τελειώνει,
μονάχα ηρεμεί χρόνο και χώρο στον άλλον δίνει...
Ίσως φεγγάρι μου δίκιο να χεις εσύ,ίσως εγώ είμαι λάθος, μα
η καρδιά μου στα δύο κομμένη είναι πια,και ας είναι ένα λάθος.
Άκου καλά αγαπημένη τι θα σου πω και βάλτο νου σου
καλά αυτό... Καμία φορά ίσως πρέπει ακόμα και με δυσκολία
να αφήσουμε για το καλό του τον άλλον όσο και να τον
αγαπάμε, και ο λογος;;;
Γιατί πιθανόν με την αγάπη μας μόνο κακο ίσως του κάνουμε...
Ίσως ο χρόνος,η στιγμή δεν ήταν κατάλληλη
για αυτή την αγάπη...
Να ξέρεις όμως ένα πράγμα η αγάπη ποτέ δε τελειώνει...
Πάντα θα υπάρχει... Αγάπα σαν να μην υπάρχει αύριο...
Αγάπα δυνατά...
Μα πάνω από όλα εσύ να σαι καλά...
Σε ευχαριστώ φεγγάρι μου,με τα λόγια σου με έκανες καλύτερα
να νιώσω... Καλυνήχτα αγαπημένη και να προσέχεις
εγώ εδώ φυλακας άγγελος σου!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου