Δε νογάω εγώ τη βάρκα απ'τα κλαριά να κατεβάσω
Δεν βλογάει κι ο Θεός ήλιο στην κόλαση να ρίξει
Και στα μουγκά ουράνια μουσική να βάλει
Μόνο οι πευκοβελόνες φεύγουνε διά πασών στα ύψη κι' οι
διψασμένες μέλισσες βουτάν στις δρακολίμνες
Κατράμι βάφει ο νοτιάς
Την πέρδικα στο βράχο
Ξαγρύπνισε το γιασεμί
Λύγισε το φλισκούνι
Το δίκταμο μαράθηκε
Ξεστράτισε το λιβάδι
Και εγώ που ήμουνα σπαθί
Δρεπάνι με θερίζει και με πηλό τις νύχτες μου
τα μάτια μου σφραγίζουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου