Και ύστερα από χιλιάδες όρκους πως δεν θα ξανά ερωτευτείς,
από διαφωνίες με την κολλητή σου ότι εσύ δεν θα ασχοληθείς
με κανέναν άντρα, αλλά θα κοιτάς την δουλειά σου, έρχεται
εκείνο το άτιμο πρωινό, που ανοίγεις τα μάτια σου
και η πρώτη σου σκέψη είναι εκείνος.
Κάνεις λίγο την αδιάφορη, παίρνεις ένα depon, ένα panadol,
ό,τι βρίσκεις μπροστά σου νομίζοντας πως έχεις πονοκέφαλο
και με αυτά θα σου περάσει.
Φτιάχνεις καφέ και το παίζεις αδιάφορη.
Βάζεις μουσική και ταξιδεύεις.
Τα μάτια του..
Τα μάτια του έχουν το χρώμα του ουρανού πριν την βροχή
και είναι το μόνο πράγμα που θυμάσαι πριν καείς με το τσιγάρο.
Ανάθεμα σε ηλίθια, σκέφτεσαι. Πόσες φορές είπαμε πως
δεν θα γίνει πάλι το ίδιο; Δεν συμφωνήσαμε να ζεις δίχως
να ερωτεύεσαι; Να περνάς όμορφα, να γεύεσαι την ζωή
και τον έρωτα αλλά χωρίς να νιώσεις τίποτα παραπάνω;
Τι θες τώρα και σκέφτεσαι;
Κατεβάζεις μια γουλιά καφέ, τραβάς ακόμα μια τζούρα
από τον καπνό σου και παραδέχεσαι οτι ηττήθηκες.
Άλλωστε η είναι το καλύτερο που έχεις να κάνεις, όταν
αντικρίζεις αυτό το χαζοχαρούμενο είδωλο σου στον καθρέφτη.
Εγώ λοιπόν όταν αρχίζω και σκέφτομαι έχω ερωτευτεί.
Όταν δεν σκέφτομαι είμαι προστατευεμένη, στον δικό μου
κόσμο, στις διαδρομές μου τις σίγουρες.
Όταν θα αρχίσω να χαμογελάω σαν ηλίθια τότε είναι πολύ αργά.
Έχω χάσει τον έλεγχο, έχει ξυπνήσει αυτή η αναθεματισμένη
καρδιά μου και αισθάνεται. Και τότε είναι πολύ αργά.
Αρχίζει σιγά σιγά αυτή η μορφή να με κυριεύει, όταν ξυπνάω,
πριν κοιμηθώ, όταν οδηγώ και το σίγουρο είναι πως δεν έχω
κανέναν απολύτως έλεγχο σε αυτό που μου συμβαίνει.
Το μυαλό μου, αυτό το αγαπημένο μου εργαλείο βρίσκεται
στα αζήτητα και θέση έχει πάρει η καταραμένη μου καρδιά.
Γράφω για εκείνον, ζω για εκείνον, αναπνέω για εκείνον,
μέχρι που κάποια στιγμή θα με βρείτε στη μέση του δρόμου
πεσμένη από αυτόν τον έρωτα.
Μην με σηκώσετε.
Θέλω να ζήσω και την απόγνωση μου, να βιώσω
την απώλεια του. Έως τότε όμως, θα το ζω και ας γίνει εκείνος
ο απότομος γκρεμός που θα πέσω γενναία χαμογελόντας.
Τουλάχιστον δεν θα έχω γκρεμοτσακιστεί από το ένα μέτρο.
Δεν θα το άντεχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου