Όσο μεγαλώνω, μου έρχονται στιγμές που κάνω αναδρομή
στο παρελθόν σαν ήμουν μικρό παιδί.
Μου φέρνουν στο νου εικόνες που δεν μπορώ να ξεχάσω,
με εξ αίματος συγγενείς να καυγαδιζουν για περιουσίες
κι μοιρασιές μην τυχόν κι χάσουν.
Αδέρφια να χωρίζουνε. Για χρόνια να μην μιλάνε ...
κι μόνο για εκδίκηση να συζητάνε.
Έχθρα και ζήλεια να κυβερνάει,
Ο σατανάς μπήκε ανάμεσα τους,
Εγώ μικρό να ταράζομαι ... με το καθετί ...
Τόπος να μην με χωράει.
Εφιάλτες να έχω σχεδόν κάθε βράδυ, να σκούζω δυνατά,
Να μην με πάρει ο χάρος, να με θάψει,
να μην μπορώ να ανασάνω ... τα χείλη μου κλειστά.
Πέρασαν χρόνια να το ξεπεράσω ...
αυτό που μου συνέβη σαν παιδάκι,
Μέσα στην φασαρία κι στο καυγά, να κλαίω νύχτα,
μέρα σε μια γωνία, να φοβάμαι την ίδια μου την σκιά.
Καλύτερα με φιλους παρά με συγγενείς
Τους διαλέγεις κι σε διαλέγουν, όπως είναι κι είσαι ...
με εμπιστοσύνη στην ζωή σου, αποφασίζεις να τους δεχτείς.
Τώρα είμαι σε μια ηλικία που έχω βρει ηρεμία,
Τους αρνητικούς αποφεύγω, κι το δικό μου δρόμο τραβώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου