Βηρυτός ώρα μηδέν
όταν η απόγνωση χτυπά τη ψυχή.
Ανελέητος ο πόνος.
Όταν στα συντρίμμια
το αίμα, η σάρκα
ανακατεύονται με τσιμέντο, ξύλο
ασβέστη, λαμαρίνα.
Όταν δεν ξέρεις αν είσαι ζωντανός η νεκρός.
Όταν ακούς τα ουρλιαχτά της απώλειας.
Όταν δεν ξέρεις ποιούς έχασες.
Όταν όλα καταρρέουν έμψυχα και άψυχα.
Όταν ξέρεις ποιοί οι αίτιοι και οι αιτίες.
Βγαίνεις έξω και διαδηλωτής γίνεσαι
για τα τις ζωές που χάσκουν χωρίς όνειρα.
Για τις ζωές που θάφτηκαν
στο έλεος της ανικανότητας.
Διαδηλώνεις και δηλώνεις ότι ζεις.
Και ξάφνου, απ' τα ερείπια
κάποια ψυχή, δίνει κουράγιο στα χέρια
και χτυπούν τα πλήκτρα ενός πιάνου.
Μια καρδιά αρχίζει και πάλλεται
και ας έχει γύρω της συντρίμμια.
Ναι υπάρχει ελπίδα.
Ναι υπάρχει δύναμη να ξαναχτίσει το όνειρο.
Αυτή η μελωδία πιάνου
γίνεται ύμνος, αυτόματα
στη δύναμη Ψυχής
που παλεύει να σταθεί ορθή!
...Κοσμίδου Ιορδάνου Βάσω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου