Ελπίδα...

Εγώ που βούτηξα χωρίς καμία ντροπή,

δίχως το παραμικρό ίχνος φόβου,

στης ψυχής του ανθρώπου την άβυσσο

και είδα...

Εγώ που σαν αυτόχειρας

ατρόμητος σχιζοφρενής,

ανόητα κυνηγώ το χαμό μου

σε ξένους εφιάλτες,

μα όλο απροσδόκητα κομίζω παραδείσους...

Εγώ ο πιο αμαρτωλός

απ' όλους τους αμαρτωλούς,

που λαίμαργα κοινώνησα τις σάρκες σας,

το αίμα και τα δάκρυά σας

και ακόμη πεινώ

και διψώ κι αγαπάω...

Υπεύθυνα δηλώνω

πως τίποτα δεν χάθηκε ακόμη.

Ως την τελευταία ανάσα

του τελευταίου ανθρώπου

μια ελπίδα θα σπινθηρίζει στερνή,

που την ψυχή θα ζεσταίνει και το σύμπαν ολάκερο.

"Ανανίας Μυτικιώτης"