Τα όνειρα στο δρόμο πεταμένα
Τα γέμισε η βροχή με λασπουριά
Δε ζήτησα ποτέ κάτι για μένα
Μονάχα μια σταλιά παρηγοριά
Ετούτη η συζήτηση πονάει
Δε θέλω πια ν"ακούσω τι μου λές
Στα όνειρα η ζωή μου ξεκινάει
Τελειώνει με δικές σου απειλές
Το ξέρω η αγάπη με ματώνει
Μα κάνει κάποιους να χαμογελούν
Αυτοί που αγαπάνε μένουν μόνοι
Με των ματιών το δάκρυ τους μιλούν
Μου είπες οι νεράιδες ειναι ψέμμα
Γοργόνες δεν υπάρχουν στο βυθό
Σε κοίταξα με λυπημένο βλέμμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου