Ριχνω μια ματια
Φιγουρες στο αεροδρομιο
Ανθρωποι ολων των χρωματων
Ψαχνουν τη μοιρα τους να βρουν.
Με μια βαλιτσα στο χερι
Γεματη ονειρα και προσδοκιες
Μπαινουν-βγαινουν σε διαδρομους
Στη πυλη φτανουν να ελευθερωθουν.
Αλλοι με δακρυα στα ματια
χαιρετουν της καρδιας τους το γραμμενο
Κι αλλοι το δεχονται ανυπομονα
Με αγκαλιες την εξοδο παιρνουν.
Ωρες περιμενουν καποιοι στη γραμμη
Τη νεα πτηση να ρθει να τους παρει
Καποιοι σκυμμενοι σε υπολογιστες-κινητα
Σε ενα αλλο κοσμο ταξιδευουν παλι.
Πολλοι καταφυγιο χτιζουν σαν πουλια
Αφου σπιτικο ψαχνουν να βρουν
Πτυσεις η καρδια τους κουραστηκε να κανει
Γη και οχι ουρανο ονειρευονται να δουν.
Δε σκεφτονται πλεον ταξιδια
Εμπειριες,κινηση,ζωη
Μα μια σταθερα που θα τους φερει
Πιο κοντα στην ηρεμη ψυχη.
Κι οσοι τη πτυση χασαν για αλλου
Δε πειραζει γιατι θα ρθει μια αλλη
Αυτα που θα ζησουν στη σταση-αεροδρομιο
Θα μεινουν ανεξιτηλα οσο το νεο χωμα.
Η σκεψη του ανθρωπου ενα αεροδρομιο
Το ταξιδι, η ελπιδα της φυγης
Τη μεταβαση στη πτηση δε μετραει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου