Ανέκαθεν είχα στον νου μεγάλη προσδοκία
να γράψω για του Έλληνα τη μεγαλοψυχία.
Απανταχού ομογενείς, διάσπαρτοι εις τα ξένα
κρατούν μ’ αγάπη αθάνατο το ελληνικό το πνεύμα.
Πνεύμα της Ρωμιοσύνης μας, πνεύμα αρχαίων προγόνων
υπερηφάνειας δάκρυα φέρνεις στα μάτια ευζώνων,
και δίχως ίχνος έπαρσης μήτε μ’ αλαζονεία
προστάζεις πρώτο μέλημα εθνική αυτογνωσία.
Οι Έλληνες της Διασποράς όπου και να σταθούνε
ελληνισμό διδάσκουνε, δύσκολα όμως μπορούνε
για το “φιλότιμο” να βρουν σε γλώσσα άλλη λέξη
κι άλλη τη λέξη “άμιλλα”, γλώσσα να την αντέξει.
Έννοιες όπως η “θαλπωρή” έξω απ’ το λεξικό τους
μα οι Έλληνες ως διδαχή έχουν το φέρσιμό τους.
Η αγωγή του ελληνισμού παντού ’ναι απλωμένη
αξία που οι Έλληνες έχουνε τιμημένη.
Αλληλεγγύη, ενότητα και εθνική περφάνεια
μόνιμα μες στα στήθια τους αγάπη για τη μάνα.
Για τη μητέρα ιστορικών, σοφών, επιστημόνων
πατρίδα Ολύμπιων Θεών, Ολυμπιακών αγώνων.
Χάρη στον Μέγα Αλέξανδρο άρωμα Ελλάδας νιώσαν
τόποι αλάργα, μακρινοί, τα έθιμά μας βιώσαν.
Οι τόσες παραδόσεις μας, οι τέχνες, οι επιστήμες
στον κόσμο εξαπλώθηκαν, δώσαν σε όλους μνήμες.
Για τη μητέρα των γλωσσών, τ’ αρχαία Ελληνικά μας,
την πλούσια του έθνους μας λαμπρή κληρονομιά μας,
τα διάσπαρτα μνημεία μας, μάρμαρα, αγάλματά μας,
η εύφημος μνεία είναι καμάρι και χαρά μας.
Στη χώρα μας γεννήθηκε αξία Δημοκρατίας.
Παντού την ενστερνίζονται λαοί ισοτιμίας.
Δικαιοσύνη θέλαμε και ισοπολιτεία
και πάντοτε παλεύαμε για την ελευθερία.
Σε άλλο έθνος κακό εμείς, ποτέ μας καμωμένο
κι όταν προδότες μοίρασαν χαρτί σημαδεμένο
εμείς μ’ ανδρεία τιμήσαμε του Ομήρου την πατρίδα.
Το παρελθόν μας πάντοτε σωτήρια σανίδα.
Αχ Ιπποκράτη, άξιε της Ιατρικής πατέρα,
να έβρισκες το γιατρικό που θα ’κανε μια μέρα
όλου του κόσμου οι Έλληνες να ’ρθούνε στην πατρίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου