Μετά από πεντε λεπτα περπατημα , η χρυσή παραλια
ξεδιπλωθηκε στα μάτια μου και άστραψε κάτω απ'το φως
του ήλιου, σαν να με καλωςοριζε. Έμεινα άναυδη.
Δεν την είχα φανταστεί τόσο πλατια, τόσο μεγάλη.
Την είχα δει μόνο σε φωτογραφίες, όμως
Τωρα ήταν διαφορετικά.
Έβγαλα αμέσως τα πεδιλα μου και αφησα τα πελματα
των ποδιων μου να βυθίσουν μέσα στην άμμο, πουμε
χαιδεψε αμέσως. Κάθε μου βήμα ήταν ένα καλωσόρισμα,
μια αγκαλιά, ένα φιλί. Ποτε μου δεν είχα ξανά νοιώσει έτσι.
Τι ήταν τώρα αυτό που αισθανόμουν ; Συγκίνηση η' κάτι άλλο;
Προχώρησε μέχρι τη θάλασσα και βουτήξαμε τα ποδια μου
μέσα στα πεντακαθαρα νερά που άρχισαν να μουρμουριζουν
χαρουμενα. Αμέσως όμως ένοιωσα μια απέραντη γαλήνη
που είχα καιρό να αισθανθώ.. Εδώ, σ αυτη τη γη είχα γεννηθεί
πριν από είκοσι εννέα χρόνια....... Ήθελα να χαρω την
ομορφιά της να παιξω στην άμμο, να την αγαπήσω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου