Μεγάλωσα... Despina Kemmi.

Άνθρωποι και άνθρωποι. Στιγμές και στιγμές. Ζωή και ζωές.
Παιδί, έφηβος, ενήλικας, ωριμότητα , τρίτη ηλικία.
Όλα αυτά πολλές φορές συγχέονται και εκπλήσσουν συνήθως
δυσάρεστα, αλλά και ευχάριστα.
Με το χρόνο, τα χρόνια να περνάνε οι στιγμές του καθενός
είναι υπερπολύτιμες. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια να χαθεί
απολύτως ούτε ένα δευτερόλεπτο. Θέλουμε να απολαύσουμε
κάθε στιγμή που θεϊκά μας προσφέρεται απλόχερα εξ ουρανού.
Κάθε στιγμή απλά περνά και δεν θα ξαναέρθει, είναι μοναδική.
Δεν μπορούμε πλέον να ξεγελάμε το χρόνο, τις στιγμές,
τους συνανθρώπους, τον εαυτό μας.
Μεγάλωσα κι εγώ … και σκέφτομαι όπως έκανα πάντα από
μικρό παιδί, όπως έμαθα από την οικογένειά μου, με αρχές,
ήθος και σεβασμό.
Απλά μεγάλωσα και πολλοί τριγύρω μου προσπάθησαν να
με πείσουν ότι αυτοί είναι σε καλό δρόμο και θα ήθελαν
να τον ακολουθήσω για να γίνω κι εγώ καλός άνθρωπος.
Ήταν οι άνθρωποι που δήθεν με πλησίασαν από αγάπη ,
ενώ εγώ αγαπούσα μέσα από τα βάθη της ψυχής μου .
Ήταν άνθρωποι γεμάτοι υποκρισία κι εγώ παρακολουθούσα
και χαμογελούσα .
Μου πουλούσαν παραμύθια κι εγώ στήριζα τις σκέψεις τους
δίχως καν να είχαν καταλάβει την άσχημη συμπεριφορά τους.
Οι άνθρωποι αυτοί με εκμεταλλεύτηκαν ενώ εγώ έδειχνα
πάντα ανθρωπιά και συνέχισα να δίνω.
Ήταν οι άνθρωποι που με αποκάλεσαν φίλη , ενώ ούτε τον
εαυτό τους έβλεπαν στην πραγματικότητα φιλικά.
Ήταν οι άνθρωποι που δεν μου δίδαξαν τίποτα εκτός από το
να χάσω την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό τους.
Ήταν οι άνθρωποι που με έβριζαν κι εγώ τους φιλούσα
στο στόμα. Ήταν οι άνθρωποι που με χαστούκιζαν κι εγώ
τους φιλούσα τα χέρια.
Ήταν οι άνθρωποι που με κλωτσούσαν στα πόδια κι εγώ
τους ρωτούσα μήπως πόνεσαν.
Δεν χρειαζόταν να μου ζητήσεις, σε προλάβαινα και έδινα.
Δεν χρειαζόταν να κλάψεις, σκούπιζα αμέσως τα δάκρυά
σου πνίγοντας τα δικά μου.
Δεν χρειαζόταν να με καλέσεις, ήμουν πάντα εκεί.
Τίποτα δεν έμαθα από σένα, από εσάς όλους και τώρα
που μεγάλωσα κατάλαβα ότι εσύ, εσείς, ήσουν, ήσασταν
το απόλυτο τίποτα.
Αλλά ευτυχώς δόξα τω Θεώ υπάρχουν άνθρωποι με
αισθήματα , που σε αγαπούν, σε προσέχουν, σου δίνουν
το χέρι για να σηκωθείς.
Είναι άνθρωποι που μοσχοβολούν οι καρδιές τους ,
λάμπει το προσωπάκι τους και προσφέρει η ψυχή τους
συνεχώς. Όλους αυτούς τους κράτησα , γιατί είναι ένα
μικρό φυλαχτό , αλλά με μεγάλο νόημα.
Ναι για σένα το έγραψα αυτό που το διαβάζεις τώρα
και σε ευχαριστώ που υπάρχεις στη ζωή μου .
Αλλά αυτή είμαι, έτσι έμαθα, έτσι αισθάνομαι, έτσι
επέλεξα να πορευτώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου