Απόψε πάω πόλεμο.
Έχω γυαλίσει το σπαθί
κι έχω το πρόσωπο κρυμμένο
πίσω από κρύο μέταλλο.
Το βλέμμα μοναχά να δραπετεύει.
Στον κόρφο μου ζερβά
κοιμάται ακόμα η ελπίδα.
Την νανουρίζει ο χτύπος της καρδιάς
και προσπερνά τον φόβο.
Τρέφονται κρίνοι πάλευκοι
στου στήθους μου το γάλα.
Απόψε πάω πόλεμο
κι έχω δεμένη την πληγή
που έκανε το μαχαίρι
σαν χάραξες κρυφά
το γράμμα απ' τ' όνομά σου.
Είναι μακρύς ο δρόμος για τον Γολγοθά
και τ' άτι μου θα κουραστεί, το ξέρω.
Πεζή θα φτάσω στην κορφή.
Εκεί έχουν στήσει τον σταυρό.
Την κάθε Ιεριχώ που λευτερώσαμε
σήμερα μας χρεώνουν.
Τα 'χω μαζί μου τα καρφιά,
δεν χρειάζεται να ψάχνεις.
Στη βάση του λαιμού φωλιάζει ακόμα το φιλί σου.
Καλά να δέσεις την καρδιά
και τα καρφιά καταμεσής στις απαλάμες να καρφώσεις.
Να σβήσει η θύμηση απ' τα άγγιγμα της σάρκας σου
24/4/21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου