Μεγάλη Παρασκευή... Κατερίνα Πήττα.

Το όνειδος της ανθρώπινης φύσης!

Το ανοσιούργημα της κτίσης!

Εμείς, οι άνθρωποι!

Σταματήστε πια,

να πλέκετε εγκώμια για τον άνθρωπο...

Γι' αυτόν που κοστολόγησε

τον Δωρητή του Απείρου Ελέους,

της Αιώνιας Δόξης και Ζωής,

...τριάντα αργύρια και τον κέρασε,

εν είδει αντιδώρου, θάνατο!

Εμείς οι άνθρωποι!

Ίδιοι είμαστε! Νυν και αεί!

Το ίδιο θα πράτταμε! Τριάντα αργύρια,

για τον Άνακτα της κτίσης!

Εμπτυσμοί, ραπίσματα, κολαφίσματα,

ύβρεις, χλεύη, χλαμμύδα πορφυρά,

κάλαμος, όξος, ήλοι, λόγχη, σταυρός!

Για Εκείνον!

Εκείνον, που την ώρα που τα άγια χείλη του,

ψέλλιζαν τετέλεσται,

ντράπηκε ο ήλιος κι εγκατέλειψε το στερέωμα!

Σείστηκε σύγκορμη η γη και τα μνήματα ηνεώχθησαν!

Οι πέτρες θρυμματίζονταν κι αιμορραγούσαν!

Κι οι θάλασσες ολόρθες, κατάπιναν όρη και βουνά!

Για Εκείνον, που την ώρα που το σεπτό του στόμα,

ψέλλιζε τετέλεσται,

σκίστηκε το χειρόγραφο των αμαρτιών,

όλου του κόσμου!

Εκείνος, ο πιο αθώος κατάδικος,

όλων των εποχών!

Εκείνος που "κρούει την θύραν"

και "καινά ποιεί πάντα" "ίνα ώσιν εν ..."!

Κλαις...πάντα θα κλαις!

Γονάτισε,

βούλιαξε στα υπόγεια της ψυχής σου,

εκεί στο βάθος της ταπείνωσης!

Απίθωσε στα Άχραντά Του πόδια, την καρδιά σου...

Συντρίψου... Κι ύστερα, αν αντέχεις,

γύρνα ν' αντικρύσεις το Σταυρό Του!

Και μην τολμήσεις να παραπονεθείς ποτέ ξανά,

για το βάρος του δικού σου... ποτέ!

Κατερίνα Πήττα

30/04/2021