Ήταν εκείνη η στιγμή,
που άρχισαν να φυλλορροούν
τα πέταλα των λουλουδιών
παρασυρμένα απ’ άνεμο βοριά
κι έστρωναν λουλουδένια μονοπάτια
στα πλουμιστά χρώματα του φθινοπώρου.
Κι εσύ άδολη αγνή παιδούλα
αλαφροΐσκιωτη τ’ ακολουθούσες,
προσέχοντας μη πληγώσεις
με τα πέλματα σου
τα τρυφερά ροδοπέταλα.
Περνούσες ανάλαφρα σχεδόν
πετώντας από πάνω τους
κι άπλωνες τα χεράκια σου
να γίνουν πανιά ιστιοφόρου
για να σε ταξιδέψουν.
Που σε οδήγησαν τα μονοπάτια
που χάραξαν οι φθινοπωρινοί άνεμοι;
Σε ποιο ορυχείο Ψυχών σίμωσες
μαγνητισμένη
από απόκοσμες μελωδίες;
Βρήκες τη ρωγμή του χρόνου
να περάσεις μέσα από το μυστικό άνοιγμα.
Έκθαμβη μ’ έκπληκτα μάτια
κοιτούσες τις ονειρικές οπτασίες
που περιδιάβαιναν γύρω σου
μ’ αναλυτό χρυσάφι στολισμένες.
Τι σου ψιθύριζαν στο πέρασμα τους;
Πως το ταξίδι που καλείσαι να κάνεις
είναι βαθειά μέσα σου..εντός σου.
Εκεί είναι κρυμμένοι
όλοι οι κώδικες της Αθανασίας,
δική σου η απόφαση
αν θα τους ξεκλειδώσεις.
Μην απορείς κι αναρωτιέσαι γιατί,
μόνο στοχάσου και ψάξε
που είναι το χρυσό κλειδί.
Την απάντηση μπορεί να σου τη δώσει
ΕΝΝΕΑ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ 2021
Ενότητα ΒΥΘΙΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
Υπέροχο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή