Φίλους συνάντησα πολλούς.
Φίλους που μίλησαν στην καρδιά μου
πολύ λίγους.
Στην επιτυχία είναι όλοι γύρω σου και σε χειροκροτάνε,
στα δύσκολα όμως
έμειναν αυτοί που άξιζαν πραγματικά
για μένα.
Όταν χρειάστηκα την ανάγκη σου ήσουν εκεί.
Όταν λύγισα εσύ μου άπλωσες το
χέρι και με βοήθησες να σταθώ.
Με στήριξες όταν γύρω μου είχαν
γκρεμιστεί.
-Σήκω μου είπες.Οι απογοήτευση είναι για
δυνατούς παίχτες.
Εσύ μου έδωσες αυτοπεποίθηση και ας
είχα γίνει ο πονοκέφαλος σου.
Δεν κοίταζες τον εαυτό σου,αλλά με άκουγες
με προσοχή.Δεν άφηνες λέξη να πέσει κάτω.
Μοιράστηκα τα μυστικά μου και τα λάθη μου
και εσύ με υπερασπίστηκες και μου
φώναζες για να τα διορθώσω.
Σε ένιωσα δικό μου άτομο και οι
οικογένεια μου έγινε και δικιά σου.
Στα προβλήματα έκλαψες μαζί μου και τις
χαρές μου τις χειροκρότησες σαν να
ήτανε δικές σου.
Πάντα επεμβαίνεις για να μου φτιάξεις
τη διάθεση και πάντα έχεις μια λύση
για όλα.
Έτσι είναι.
Ο φίλος σε προσγειώνει και ας
μην σου αρέσει.
Γιατί στο συννεφάκι που ξαπλώνεις θα
έρθει ο αέρας και θα στο χαλάσει.
Ο φίλος δεν θέλει να σε δει να γκρεμίζεσαι,
αλλά να πέφτεις στα μαλακά.
Είσαι ένα δώρο στην παρουσία μου,γιατί ο
φίλος δεν θα παζαρέψει τον ισχυρότερο δεσμό
της φιλίας για ασήμαντα χαλάσματα
που θα σου βάλουν οι άλλοι στο δρόμο σου.
Θα σε στηρίξει και θα τα περάσετε μαζί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου