Δεν έχω τι άλλο να σου πω
κάποτε τελειώνουν οι λέξεις.
Έξω ένας λίβας έκαψε
το μικρό μας γιασεμί
κι απόψε λέω να μετρήσω τ' άστρα,
μήπως και εκείνα κάηκαν,
είχα ξεχάσει να τους πάω λίγο νερό.
Ίσως κάποτε περπατάμε
πάλι στους ίδιους δρόμους,
με τα ίδια βήματα.
Ίσως να ακούμε και τα ίδια τραγούδια,
μα τι διαφορετικό θα θέλουν
να βλέπουν πια τα μάτια μας.
Μη μου τάζεις το αύριο.
Μη μου δίνεις δώρο
χαμόγελο, σε κόκκινο κουτί
με χρυσαφί κορδέλα.
Ένα στέρεο χώμα θέλω να πατήσω
και να φυτέψω ένα σποράκι
μικρής αγάπης που να έχει
Μαρίνα Αντωνίου 2021 Κατοχυρωμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου