Και πάλι σαν άνοιξη επέστρεψες πάλι.
Εκεί που ενώνουν οι καρδιές σε μια γωνιά.
Εκεί ακόμη έμεινα να σε περιμένω
όταν έφυγες όπως το καλοκαίρι
σαν αποδημητικό πουλί.
Ήθελες να βρεις τις εμπειρίες σου
σε άλλες αγκαλιές
και εκεί να χτίσεις καινούριες φωλιές.
Ο χειμώνας βαρύς και κρύος
χωρίς την παρουσία σου.
Μόνο στη μνήμη ήσουν και με κράταγες
στη σκέψη μου να μην κρυώνω.
Με τις φωτογραφίες
σου μίλαγα τα βράδια
και παρέα με τα λίγα δάκρυα
που μου κρατούσαν συντροφιά.
Επιτέλους όμως
Ήρθε η Ανοιξη.
Ξανά θα ανταμώσουν οι μνήμες μας
και τα κορμιά μας.
Τώρα θα κρατώ το πρόσωπο σου
στις δύο μου παλάμες.
Και δεν θα κρυώνω.
Γιατί τώρα είσαι αληθινός
Κάθε εικόνα της σκέψης μου
είμαστε εμείς.
Εγώ και εσύ.
Αγάπη και πάθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου