Άνθρωποι γεμίζουν με την παρουσία τους την πόλη.
Μ’ έναν σταυραετό στα μάτια,
με τ’ όνειρο, μεγάλη κιθάρα στα χέρια.
Η γεύση τ’ ουρανού στα χείλη τους,
το δέρμα τους διάφανο,
να φαίνεται η πλάση πάνω του.
Τα σώματά τους, λαμπάδες άσβεστες,
στητά κυπαρίσσια στις γωνιές των δρόμων.
Τα δώρα του χρόνου πολλά.
Ένα κλαδί αμυγδαλιάς στην άνοιξη,
ένα χελιδόνι στο βλέμμα τους,
μια γαλήνια θάλασσα στο στήθος τους.
Καραβοκύρηδες,
συγκρατούν τ’ άσπρα σύννεφα,
πλάθουν το χώμα με τ’ αγέρι.
Η γύμνια τους θυμίζει τους πρωτόπλαστους.
Με τα πρώτα «ωσαννά» στην ψυχή,
με το πρώτο σκίρτημα…
Αναδυόμενα δελφίνια,
προχωρούν σε μια θάλασσα που υποχώρησε
κάτω από τα πέλματά τους.
Σαν κεραυνοί λατρεύουν τη ζωή,
σαν άγγελοι ανοίγουν τις πόρτες στη χαρά.
Φυτεύουν ευχές στο άπειρο,
αφήνουν το φιλί τους, ήλιο στα περβάζια.
Άνθρωποι με την περπατησιά των αθανάτων,
με μιαν αστραπή στο μέτωπό τους,
με τις ηλιαχτίδες στην καρδιά.
Η κίνησή τους, λίκνισμα του ανέμου,
τα χέρια τους, στάχυα λυγερά.
Μεγάλοι άγγελοι,
εμποδίζουν με τις φτερούγες τους τα πουλιά…
Τα πόδια τους πατούν στη γη,
τα μαλλιά τους μπερδεύονται στα σύννεφα.
Οι πόλεις χαμογελούν με το χαμόγελό τους.
Πόλεις με τα σοκάκια τα στενά,
με τις καμινάδες να καπνίζουν τη γαλήνη…
Με τις οδούς να έχουν τα ονόματα των αθανάτων…
Ωραία γλυπτά αγαπημένων,
περιμένουν στις στροφές των δρόμων.
Κατά το βραδάκι βγαίνουν από τους τάφους,
ανοίγουν τις σιδερένιες αυλόπορτες,
γεμίζουν με τις ομιλίες τους
τις χορταριασμένες μνήμες.
Οι ζωντανοί τούς χαιρετούν όπως παλιά,
συνομιλούν μαζί τους χαμογελαστά
κι η ευτυχία κυλά στους δρόμους.
Το χάραμα χαράζει στα μάτια τους τ’ αθάνατα.
Το φως τους, σήμαντρο,
τραγουδά γλυκό το λιμάνι του.
Κι η παρουσία τους,
Ιωάννα Αθανασιάδου,
ποίημα απ' το βιβλίο ΨΙΘΥΡΟΙ ΣΤΑ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ,
εκδόσεις Βεργίνα.
Στη φωτογραφία γειτονιά της Δράμας
στην περιοχή των βυζαντινών τειχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου