Βιβλιοκριτική «Οι Τίγρεις της Λησμονιάς»... Λεμονιά Γεμουρτζίδου.

Με το μυθιστόρημά της «Οι Τίγρεις της Λησμονιάς»,

η Λεμονιά Γεμουρτζίδου, θα ’λεγα απερίφραστα ότι,

οξυγονώνει και ανανεώνει το σώμα της νεοελληνικής

πεζογραφίας με τα καλύτερα εκφραστικά μέσα και τα πιο

αγνά υλικά: την πλοκή, τον νοηματικό λόγο,

τις ευρηματικές εικόνες.

Ένας εκθαμβωτικός συγκερασμός μυθοπλασίας και βιωματικών

καταστάσεων, που δείχνει απροκάλυπτα την ευγενή καταγωγή

της συγγραφικής της ιδιοσυγκρασίας. Καταφέρνει να μεταγγίσει

στο έργο της αυτό - το πρωτόλειο και πολύ αξιοπρόσεκτο -

μια ζωηρή και ανήσυχη γραφή, ξέχειλη από εικόνες

συγκινησιακές και εξομολογητικές, που μοιάζουν συχνά

με εκπυρσοκροτήσεις, προερχόμενες κατευθείαν

από τα εσώτατα μυστικά της βάθη...

Μέσα στην χορεία των δημιουργών Ελλήνων μυθιστοριογράφων

της αποκαλούμενης νεότερης γενιάς, η Λεμονιά Γεμουρτζίδου,

με την υποσχετική της αυτή κατάθεση, θέτει αναμφίβολα

υποψηφιότητα - από το λυκαυγές της συγγραφικής της πορείας

ακόμα - για μια υπηρεσία ευδόκιμη και λαμπρή, κατακοσμούμενη

εξόχων ρεαλιστικών αφηγημάτων και αισθήσεων,

πηγή της πιο λεπτεπίλεπτης έμπνευσης...

Μια διεισδυτική ματιά στα κατάβαθα της ψυχής κι ένα πονεμένο

τραγούδι της Μοίρας είναι «Οι Τίγρεις της Λησμονιάς».

Αντώνης Χρ. Περδικούλης Ποιητής, Δοκιμιογράφος

Η ζωγραφιά που συνοδεύει την κριτική, είναι μία από τις εννέα

μαυρόασπρες πρωτότυπες ζωγραφιές, της Αντιγόνης Τσατάλα,

που κοσμούν το βιβλίο «Οι τίγρεις της λησμονιάς»

Ζωγράφος Αντιγόνη Τσατάλα

Θέμα: Ανώφελες περιπλανήσεις του νου...