Κοιτάζω απ'το παράθυρο
ν' απλώνετε η μαυρίλα
σε όλους τους ορίζοντες
να κράζει η ελπίδα.
Γκριζοι οι δρόμοι αδειανοί
κανένας δεν περνάει
λες και φοβούνται για να βγουν
και ο ήλιος τους βροντάει.
Μια ηλιαχτίδα, λίγο φως
χαρά να τους φωτίσει
μια καλημέρα να σου πουν
αραγε η πόρτα θα χτυπήσει?
Θέλουν να βγούνε τα παιδιά
δεν θέλουν να φοβούνται
στα σκαλοπάτια μιας αυλής
θέλουνε να κοιμούνται.
Να τους φωτίζει ο ουρανός
τ'αστέρια να κοιτούνε
να ζουν στην αθωότητα
να μην βαρυγκομουνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου