Κάποιες "αλλιώτικες" σκέψεις μου... Βίλλυ Χρυσού.

Γεια σας, φίλοι μου!

Επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας, κάποιες

"αλλιώτικες" σκέψεις μου, διερωτώμενη:

Πού και πώς να μιλήσει κανείς και τι να πει γι αυτούς

τους βάρβαρους εξουσιαστές, που ορίζουν και

διαφεντεύουν τη ζωή μας, αυτήν την εκπορνευμένη

από τους ίδιους, ζωή, που σε όσους τους κάθεται

αφιλοκερδώς και ακοπίαστα, τους εξυμνεί,

τους υμνολογεί και τους αμείβει; ...

Και για τους άλλους; Εκείνους που τη σέβονται,

την αγαπούν και τη λυπούνται για την κατάντια της,

πασχίζοντας να της ομορφύνουν την υπόσταση της;

Αυτούς, τους περιφρονεί, τους οικτίρει και τους περιγελά,

υποσχόμενη πως, ίσως...κάποτε, θα γίνει και δική τους ερωμένη,

ίσως...κάποτε, θα χαμογελάσει και, σ' αυτούς, αρκεί να

διατηρήσουν την ορμή, το σφρίγος, την υποταγή

και την ανυπόμονη μα, διαρκώς ανεξόφλητη υπομονή τους.

Αξίζουμε άραγε τόση και τέτοια ισοπέδωση της αξιοπρέπειας μας

ή τόσο όσο επιτρέπουμε στον εαυτό μας να πιστεύει,

στις ανυπόστατες και εμπαικτικές υποσχέσεις των

χλευαστών μας; Και τί πρέπει να πράξουμε για να γκρεμίσουμε

όλη αυτή την άθλια, υποτέλεια;

Θα συνεχίσουμε να θρηνούμε για το καμμένο τριαντάφυλλο,

όταν βλέπουμε πως έχει πάρει φωτιά όλο το δάσος;...

Αναρωτιέμαι, φίλοι μου, μάλλον είμαι βέβαιη πως, αυτή

η οδυνηρή και υποταγμένη, προσαρμοστικότητα μας, αυτό

το "σύνδρομο Στοκχόλμης", ενισχύει τη βαναυσότητα των

καλοβολεμένων "αφεντάδων" μας, σε βάρος μας.

Αν όντως πιστεύετε το ίδιο με μένα, φωνάξτε το, κραυγάστε το

με δράσεις έτσι που, με παρρησία να μπορούμε να πούμε πως,

δεν ηττηθήκαμε αμαχητί! Αν πάλι ντρέπεστε ή φοβάστε,

παραδεχτείτε το τουλάχιστον μέσα σας!

Ίσως έτσι, το ξεστρατημένο και πανικόβλητο περιστέρι του

κλεμμένου μας γέλιου και χαράς, βρει ανοιχτό το παραθύρι της

ελεύθερης σκέψης μας και ορμήσει χαρούμενο στην καρδιά,

στην ανάσα, στη ζωή μας, στην ελευθερία!

Ελάτε, να ταιριάξουμε τους ωραίους, ατίθασους ουρανούς της

ύπαρξης μας, για να χωράει μέσα τους μόνο,

ο ΉΛΙΟΣ η ΟΜΟΡΦΙΑ και το ΔΙΚΙΟ!

Βίλλυ Χρυσού

26/1/'22