Διψασμένη Μορφή... Τουλα Μακαρονις.

Καταλαβαίνω πνεύμα μου ξέχασες να μού δώσεις,
κάποια καινούρια έμπνευση και να με ξαλαφρωσεις.
Από το βάρος πού κρατώ στον κουρασμ ένο ώμο,
ν ανηφοριζω συνεχώς στου κύκλου.μου το δρόμο.
Όμως δεν σε κατηγορώ σε κάτι έχω φταίξει,
κάποιος που διψασε πολύ,και δεν του έδωσα νερό λέγοντας
ας το αντέξει.
Δεν κάνω φίλους και μού λες πώς θέλεις να είμαι μόνη,
λέγοντας ετούτη ή ζωή πώς βρίσκεται σε πρόβλημα
και την τραβούν οι πονοι.
Τώρα βλέπεις συνομιλεί ή έμπνευση μαζί σου,
χάνουμε σε συλλογισμό δείξε μου την πηγή σου.
Ναι δείξε μου ετούτη την πηγή πού πάντα αναβλύζει ,
το ολοκαθαρο νερό , έμπνευση καθώς το πίνω με γεμίζει.
Τη είναι αυτό το πρόσωπο που έδειξες να δω,
είδες το παραμερισα είχα δυναμισμό.
Τη άσχημο πού ήτανε σαν λίγο το θυμάμαι,
ήρθε μέσα σε όνειρο τη ν ύχτα πού κοιμάμαι.
Θέλω πολύ παρακαλώ μην μού το ξανά φέρεις,
σού το είπα την ίδια τη στιγμή αυτό καλά το ξέρεις.
Μην χάνουμε ούτε στιγμή από ετούτη σκέψη,
και σε παρακαλώ πολύ,η δύναμη του πνεύματος
Θέλω να το πιστέψει. Τέλος και το Θεό δόξα.

15/4/22/ .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου