Ευθυτενής κι αγέρωχος,
με κοιτάς με βλέμμα μεστό
και ώριμο σε γνώση
Δυνατός στη σιγουριά
που σου προσφέρει
η αρχέγονη φύση σου
Κι εγω ένα κεφάλι σκυφτό
κρύβω και κρύβομαι
απ' του φόβου τα μυστικά
Σκιάζομαι λέξεις φοβερές,
που σκίζουν τα σωθικά
και κατασπαράζουν τις σάρκες
Κοιτώ το κενό σε ψυχή αβύσσου,
πνοής απόστασης μας ενώνει
κάλεσμα ανείπωτο μας χωρίζει.
Γέφυρες χτίζω στη καρδιά
εγκρεμνούς στα λόγια
δρασκελισμού αδεία ζητώ
Απόσταση να καλύψω
χέρι Θεού ν' απλώσεις
Κι εγώ ν' ακολουθήσω.
Φλώρα Τ. Jose
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου