Εργατική Πρωτομαγιά... Ολγα Αχειμάστου

Επέρασε ο καιρός που ανθοφορούσε

ο ιδρώτας μέσα στα μανίκια.

Οι αγώνες έγιναν πηλίκια που στον αέρα

τα πετούν, τι κι αν ο κόσμος τα φορούσε.

Χρόνων κι αγώνων αιματοβαμμένες συμφωνίες,

τώρα σαν σύννεφο φεύγουνε, πάνε,

κρημνίζονται, σβιώνται, περνάνε

θυσία στου κέρδους των ολίγων συγκυρίες.

Νέοι, καλό θα είναι να μην προδοθούνε

απ’ των μεγάλων τις αναλγησίες.

Ζωές ας μην θυσιαστούν σε δόλιες κερδοσκοπίες,

σαν να 'ναι σκλάβοι σε αγοραπωλησίες.

Πάνε τα χρόνια που οι άνθρωποι κοπιάζαν

στης γης τα χώματα και μες τον ήλιο

Τώρα τα σώματα σαν να ‘χουν ήλο

τσιμέντινα κλουβιά και φυλακές ζητάνε.

Οι σοφοί και οι μεγάλοι απρόσκοπτα μας ξεπουλάνε

οι νόμοι που κοπιάσαμε, νύχτα αλλάζουν,

στ’ αυτιά μας άσχετα προβλήματα αλαλάζουν,

στάχτη στα μάτια χούφτες μας πετάνε.

Στο στόχο πρέπει να γυρίσουμε και πάλι

Σ’ αυτόν που τον πουλήσαμε ασκέπτως

με ψεύτικες ελπίδες σε τσουβάλι.

Αυτός ο στόχος λευτεριάς ας γίνει

το δικό μας προσκεφάλι.

Νύχτα πουλήσαμε τα όνειρά μας

πιστεύοντας τον κάθε ένα..

Στων πλούσιων και πονηρών τους μισθοφόρους,

βορά γινήκαμε, στο χέρια τους κίβληλη καδένα.

Όλγα Αχειμάστου