- Το βρίσκεις σωστό;
- Μου φαίνεται πως όχι, αλλά από την άλλη μεριά νιώθω
πως ,ναι!
- Με βάση τους κανόνες που ξέρω, είναι σωστό.
Όμως αν δε σου πω αυτά που στέκονται
στο στόμα και θέλουν να βγουν, θα είναι λάθος
για την καρδιά μου.
- Αν όλοι λέγαμε αυτά που η καρδιά θεωρεί σωστά,
πιστεύεις θα είχαμε αναρχία;
- Στην αρχή ,ίσως να γινόταν έτσι, όμως μετά όλα
θα ξεκαθάριζαν και θα κυριαρχούσε
Δημοκρατία. Αληθινή! Γιατί θα πήγαζε από την αγάπη!
Άλλωστε πολύ καλά το ξέρεις,
πώς οι άνθρωποι λένε συχνά ψέματα.
Καταπατούν τους κανόνες καθημερινά. Στο τέλος
κάνουν αψυχολογητες κινήσεις σε μια προσπάθεια
κάθαρσις από τις " ανομίες" της μέρας.
Κατά βάθος ξέρουν.. σιωπηρά! Είναι αυτό σωστό;
- Όχι, αλλά έτσι γίνεται. Μάλιστα τη νύχτα ζητούμε
συγχώρεση κρυφά, γιατί φανερά δεν
τολμούμε. Πόσα να μας συγχωρέσει κι αυτός ο εαυτός
κάθε μέρα; Μας βαρέθηκε θαρρώ!
- Πίνεις καφέ;
- Ναι, γλυκό. Εσύ;
- Εγώ πικρό. Απόλαυση ο καφές! Και η ζωή, επίσης!
Θα ήθελες να πιεις πικρό καφέ, ενώ
απολαμβάνεις τον γλυκό;
- Όχι!
- Ούτε εγώ μπορώ τον γλυκό! Το σωστό είναι σαν τον καφέ!
Το αντιλαμβάνεσαι με βάση
την απόλαυση και τη γεύση που αφήνει.
Όμως ο καφές είναι εύκολη υπόθεση!
- Γιατί να μην είναι και η ζωή;
- Γιατί χάθηκε στο σωστό και το λάθος.
Ενώ το στόμα που απολαμβάνει, γνωρίζει ακριβώς
τι γεύεται, οι κανόνες το κάνουν να λαθεύει,
τον τρόπο που το γεύεται!
- Στο τέλος θα σιχαθώ και τον καφέ!
- Καλά είναι να καταλάβεις, πριν το τέλος!
Ξήντα Τριανταφυλλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου