Και να μην έχει ήλιο,εγώ θα τον ζωγραφίζω.Με ένα χαμόγελο και με την σκέψη σου.Για ηλιαχτίδες θα βάζω το φως από τα μάτια σου όταν σε κοιτάζω και για ουρανό την αγκαλιά σου όταν μέσα της πετώ.Αστέρια χίλια τα φιλιά σου και τα χάδια σου στο όνειρο μου φτερά για να πετάς κοντά μου.Ένα φεγγάρι η ματιά σου όταν είσαι μακριά μου,οπότε φεγγάρι δεν θα βάλω στον ουρανό για να μην λείπεις ποτέ από κοντά μου.
Ο ήλιος θάχει την μορφή σου και για αυτό θα είναι τόσο φωτεινός.Σαν το πρόσωπο σου λαμπερός.
Σαν το πρόσωπο σου το άγιο που εικόνισμα θα κάνω για να είσαι
στις προσευχές μου κάθε βράδι,δίπλα στο κερί που καίει αργά τις αναμνήσεις μου σαν λιβάνι για να μυρίζει το δωμάτιο ευφορία σε
καρδιά και ψυχή.Καιόμενη βάτος η λίμνη των αναμνήσεων μα εγώ δεν καίγομαι.Στην κόλαση ζω,μα δεν το ξέρω.Σε παράδεισο την μεταμορφώνω με την σκέψη σου και με την μορφή σου όταν βλέπω,αγγέλους συναντώ και πετώ.Όπως τώρα μαζί σου,δίπλα σου,κοντά σου.Βλέπω τα φτερά σου.Λευκά και χρυσίζοντα σαν ήλιου αχτίδες που πέφτουν στην γη και φωτίζουν το πρόσωπο μου.Γεννιέται ένα χαμόγελο εκεί,το χαμόγελο μου.Χαμογέλα μου και εσύ αγάπη μου και εγώ θα το δω.Χαμογέλα μου να ξημερώσει γιατί έπεσε νύχτα στην γη,σκοτάδι πολύ.
ΤΑΚΗΣ ΚΤΕΝΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου