Ω άσπλαχνε, αγγελόμορφε εραστή
ήθελα να βασανιζεις
και γλυκά να βασανίζεσαι
στις καμπύλες του μαλακού κορμιού μου
σαν να ήμουν εγώ ζεστό ψωμί
κ εσύ πεινασμένος για έρωτα
διψασμένος για ένα μου χάδι.
Ήθελα να σε κρύψω στις ζεστές γωνιές
της φλογισμένης σάρκας μου
σαν να σουν ορμητική δροσιστική βροχή!
Ήθελα να χαθώ στη δίνη του αγκαλιάσματός σου
ήθελα να σουν τρελός καυτός νοτιάς
να πυρπολείς τα ξανθά σπαρτά της ζωής μου...
Ήθελα να κλαίω και να σφουγκίζεις τρυφερά
τα δάκρυα με τα χείλη σου
να σταματάς τ' αναφιλητά σαν βράχος ορθός στο κύμα.
Ήθελα να λιώνεις σαν μέλι θυμαρίσιο
όταν σμίγαν οι ματιές μας
οι ανάσες μας, τα χέρια μας
οι κτύποι της καρδιάς μας
Ήθελα να σουν ο ήλιος
φεγγάρι μου
ο πλανήτης που θα έτρεχα ξωπίσω του
συννεφάκι μεταξένιο σεντόνι
που θα μ' άρπαζε
να μ' ανεβάσει σε ουρανούς
γαλάζιας ευτυχίας!
Ήθελα ν' απλώσω το χάδι μου
στο ολόγυμνο κορμί σου
ηδονικό κύμα
άυλη ενέργεια δοτική
πάθος τρελό ακατανίκητο
που μετουσιώνεται μαγικά
σε κοφτές λιγωμένες λεξούλες
βογκητά λαγνείας
ρίγη συγκίνησης...
Ω άσπλαχνε, μικρέ φτερωτέ εραστή
να 'ξερες τι στερείς από εμένα
από εσένα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου