Ο ήλιος του Θεού... Φαίδρα Καψωμενάκη.

ΑΧ και πως έτρεχε η χαρά 

και ' γω ακολουθούσα .

Έγερνε ο ήλιος στα απάτητα βουνά 

και 'γω πως προσπαθούσα ..

Δυό του ακτίνες για να κλέψω 

στα κρυφά ,να μην τις σβήσω ,

τα όνειρα του κόσμου ,τις νύκτες 

να φωτίσω 

και έτσι να βγούν αληθινά ,

να μη τον ξεγελάσουν 

τον δρόμο τους οι άνθρωποι 

μη χ ά σ ο υ ν ...

Τους δρόμους που τους δείχνουν 

ν' αγαπούν 

τα μάτια , που αλήθειες τους μιλούν,

να ερωτευθούν !

Τα χέρια τους ν'ανοίγουν σ'αγκαλιές 

γεμάτα άνοιξη ,

ανθισμένες πασχαλιές!

Οι γειτονιές του κόσμου μ'ανθη 

να γεμίσουν 

και οι άνθρωποι τον ήλιο ν'αγαπήσουν !

Όλοι μαζί να κάνουμε το φώς

την μόνη στράτα ,που περπάτησε ο Θεός ....