Φρίκη... Νέλλη Κουμεντάκη.

Σταμάτησε η ζωή στο σπίτι,

άδειο γέμισε απο φρίκη,

μόνο πουλιά ακούς κι' αυτά

λαλούν με λύπη!

Μια μοναξιά

που σε πληγώνει,

και η φύση ακόμη, δέντρα

καμένα άδειοι δρόμοι!

Ψυχές που

ξέχασαν το γυρισμό

ξεμάκρυναν σ' ατέλειωτο

ταξίδι, στου ουρανού τον πηγαιμό!

Έμειναν κάποιοι

να θυμούνται, παιδιά δεν

πρόλαβαν να ζήσουν, φωτιές

παντού βοριάς τα πήρε, στου

καημού του παραδείσου!

Σταμάτησε η ζωή στο σπίτι

πήρε το δρόμο ο βοριάς,

μαζί του πήρε αγάπες,

που η ψυχή αναζητά!