Αγάπη, αγάπη, ξεφυλίζω τις σελίδες
στο στεγανό της κάθε μέρας.
Με συναντάς κάνοντας τις ίδιες κινήσεις.
Διάφανη με διαπερνάς κι αδυνατώ να σκεφτώ.
Σε πάω περίπατο, με κρατάς απ' το χέρι.
Θέλω να σε παρασύρω να μ' αγγίξεις,
να ξεσπάσεις πάνω μου, σαν καταιγίδα.
Έτσι να καώ στην φωτιά σου,
έτσι να αναστηθούν τα σκοτωμένα μου
όνειρα.
Αγάπη, έρωτά μου, γδύσε με απ' το ποίημα
...Στέλλα Βρακά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου