Σήμερα μετά από τόσο καιρό αποφάσισα να σου γράψω τι είναι
αυτό που με δένει μαζί σου. Γιατί σ’ αγάπησα.
Γιατί σ’ αγαπώ κι είμαι τόσο ερωτευμένος..
Επειδή τα λόγια φεύγουν και χάνονται σαν τον αέρα ενώ
τα γραπτά μένουν, αποφάσισα να σου τα γράψω.
Θα ήθελα να σου τα πω και να σε κοιτώ βαθιά μέσα στα μάτια,
χωμένος στην αγκαλιά σου. Αλλά θέλω και να τα διαβάσεις,
να τα καταλάβεις, να τα εμπεδώσεις και γιατί όχι;
Να τα αξιοποιήσεις, προς όφελος σου. Να με κάνεις να
σ’ αγαπώ κάθε μέρα πιο πολύ. Και υπάρχουν πολλοί τρόποι
για να το καταφέρεις αυτό καρδιά μου.
Ακόμη είναι κι αυτός ένας τρόπος να συνεχίσω
και την ερωτική μου εξομολόγηση.
Όταν σε γνώρισα, φυσικά και δεν σε αγάπησα με τη μία.
Κάτι τέτοιο αν έλεγα θα ήταν πέρα ως πέρα ψέμα.
Σε ερωτεύτηκα, όμως, κεραυνοβόλα.
Να σκεφτείς πως δεν πίστευα σ’ αυτό που λένε
«έρωτας με την πρώτη ματιά». Δεν πίστευα καν στον έρωτα.
Και το ξέρεις πως αυτό είναι αλήθεια που σου λέω, ασχέτως αν
ανακάλυψα μαζί σου τη ρομαντική πλευρά του εαυτού μου.
Από την πρώτη μας κιόλας κουβέντα καταλάβαινα πως κάτι
υπήρχε εδώ. Το καταλάβαινες και συ. Δεν ήταν απλά ιδέα μου.
Δεν ήταν μόνο το μυστήριο κι η περιέργεια για μια νέα γνωριμία.
Κανείς από τους δυο μας δεν έψαχνε για κάτι συγκεκριμένο,
για κάποια σχέση. Πολλώ δε μάλλον για έναν θυελλώδη έρωτα.
σε όλα αυτά που σου έλεγα, η έκπληξη σου για το ποιος ήμουν
στ’ αλήθεια, ο δισταγμός σου να μου μιλήσεις ανοιχτά.
Κι όμως έτσι ξεκίνησε το παιχνίδι. Και όλα αυτά το έκαναν πιο
ενδιαφέρον. Και παρά την αναστάτωση σου
(και τη δική μου φυσικά ) που από δυο άγνωστοι μέσα
στην ανωνυμία του διαδικτύου, βρεθήκαμε κοντά.
Αυτό και μόνο, θα έπρεπε να μας αποτρέψει, ούτε καν δεύτερη
κουβέντα να κάνουμε σαν να μην υπήρξε ποτέ τίποτα κι απλά
να το ξεχνούσαμε, την ίδια κιόλας στιγμή το θέλαμε κι οι δυο
κόντρα σε κάθε λογική να συνεχίσουμε με κάποιον τρόπο.
Το ήξερα και το ήξερες όμως ότι αυτό το ”τυπικά” δεν θα
μπορούσε ποτέ να ισχύσει μεταξύ μας. Το ήξερα πολύ καλά,
αλλά δεν ήθελα να σταματήσει. Κι όλο αυτό το κρυφτούλι,
η αγωνία, το παράνομο, το καινούριο με συνάρπαζε.
Αλλά δεν ήτανε μόνο αυτά, σε καμία περίπτωση. Ήταν η χημεία.
Η χημεία που τα έκανε όλα τόσο έντονα! Και χημεία μεταξύ μας
υπήρξε από το πρώτο λεπτό. Έτσι ο ενθουσιασμός κι ο έρωτας
ήρθαν αμέσως. Δεν τον κατάλαβα στην αρχή. Εφόσον μέχρι
τότε δεν πίστευα πως υπήρχε κάτι τέτοιο πως ήταν δυνατόν να
πιστέψω ότι συμβαίνει σε μένα; Κι όμως είχε έρθει αμέσως.
Aπό το πρώτο κιόλας απόγευμα περίμενα πότε θα έρθει το
βράδυ, για να δω τα μηνύματά σου να ξεπροβάλλουν
στην οθόνη του υπολογιστή. Είχε ήδη ξεκινήσει…
Και όταν κατάλαβα πως ήμουν ερωτευμένος μαζί σου φοβήθηκα.
Φοβήθηκα πολύ. Για τον εαυτό μου. Μέχρι τότε πίστευα πως
μπορούσα να ελέγξω τα συναισθήματα μου. Και να τα κρύβω
από τους άλλους γύρω μου. Και το έκανα, το κατάφερνα.
Όταν όμως κατάλαβα ότι σε ερωτευόμουν τρελά, κάθε μέρα
και περισσότερο, φοβήθηκα μήπως δεν μπορούσα πια
να τα ελέγχω, όπως θα ήθελα.
Δεν σου κρύβω μάλιστα ότι σκέφτηκα πολλές φορές
να εξαφανιστώ! Από φόβο για το μετά, φόβο για μένα.
Πίστευα πως θα μπορούσα να το ελέγξω. Αλλά δεν μπόρεσα,
δεν τα κατάφερα. Δενόμουν μέρα με τη μέρα πιο πολύ.
Και απλά φοβόμουν. Φοβόμουν πάλι για αυτά που έρχονται
και δείλιαζα για αυτά που ήθελα να σου πω
αλλά δεν τολμούσα να ξεστομίσω.
Ναι, κι εγώ το ένοιωθα από τότε αλλά δεν τολμούσα να στο πω.
Αφού εσύ ήσουν αυτή που στ’ αλήθεια αγαπούσα, αυτή για την
οποία είχα χάσει το μυαλό μου… Πώς έγινε όμως αυτό;
Γιατί σ’ αγάπησα; Γιατί σ’ αγαπώ και τώρα;
Γιατί θα σ’ αγαπώ κάθε μέρα που περνάει όλο και πιο πολύ;
Σ’ αγαπάω…
Γιατί είσαι ακριβώς έτσι όπως είσαι. Γιατί είσαι ενθουσιώδης,
παθιάζεσαι με το καθετί, το πιο παραμικρό. Γιατί εκτιμάς
ακόμη και το δευτερόλεπτο που περνάμε μαζί. Γιατί μου δείχνεις
συνεχώς το πόσο πολύ μ’ αγαπάς. Γιατί τα μάτια σου λάμπουν
όταν με κοιτάς. γιατί δεν χορταίνεις να με φιλάς.
Γιατί δεν φοβάσαι τίποτα όταν είσαι μαζί μου.
Γιατί έχεις δύναμη. Γιατί έχεις πίστη.
Σ’ αγαπάω…
Γιατί είσαι ζηλιάρα. Ποτέ δεν το είχα νοιώσει αυτό το
συναίσθημα, το πως είναι να σε ζηλεύει κάποιος. Στην αρχή
μου φαινόταν κάπως… Είναι αλήθεια, μπέρδευα την έννοια
της ζήλιας με την έννοια της εμπιστοσύνης και όντως είναι
πολύ λεπτή και μικρή η διαφορά τους αλλά με το χρόνο
κατάλαβα πως το αίσθημα της δικής σου ζήλιας πηγάζει από
τον έρωτα, την αγάπη που μου έχεις. Και μου αρέσει αυτό
όσο κι αν δεν το ‘χω ποτέ παραδεχτεί. Ναι, μου αρέσει που με
ζηλεύεις, αυτό σημαίνει πως με θες τόσο πολύ, που με διεκδικείς.
Σ’ αγαπάω…
Γιατί όλα μαζί σου δείχνουν πιο όμορφα, πιο χρωματιστά,
πιο μυρωδάτα. Όταν είμαι δίπλα σου όλες οι αισθήσεις μου
είναι τεταμένες και γεύομαι, μυρίζω, νιώθω τα πάντα πιο έντονα.
Γιατί ό,τι και να κάνω δεν μπορώ να σταματήσω να σε
σκέφτομαι, οι στιγμές που έχω περάσει μαζί σου, μου έχουν
μείνει αξέχαστες, είναι τόσο δυνατές.Γιατί το ξέρω πως τα
καλύτερα έρχονται καρδιά μου. Αυτά που έχω βιώσει μαζί σου
δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που έρχονται. Αυτά είναι
τα καλύτερα και τα περιμένω, τα θέλω, τα επιδιώκω και δεν
θα σταματήσω να το κάνω. Να τα κυνηγάω μέχρι να έρθουν.
Σ’ αγαπάω…
Γιατί σου αξίζει. Σου αξίζει να σε αγαπήσουν δυνατά, έτσι όπως
αγαπάς εσύ χωρίς όρια, χωρίς φραγμούς, χωρίς πισωγυρίσματα.
Γιατί είσαι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί. Είσαι ό,τι καλύτερο
μπορεί να μου συμβεί στη ζωή μου και δεν πρόκειται να σε
αφήσω να μου φύγεις. Γιατί το ξέρω πως δεν μπορεί άλλη
να μ’ αγαπήσει, να μ’ ερωτευτεί όπως εσύ, να μου δώσει
τα πάντα και στο μεγαλύτερο βαθμό όπως το κάνεις εσύ,
γι αυτό είμαι σίγουρος. Γιατί είσαι ο φύλακας άγγελός μου.
Με προσέχεις και θες να με περιποιείσαι, να με φροντίζεις.
Γιατί είσαι η κοπέλα μου. Γιατί θέλω κι εγώ να σε προσέχω
και να σε κανακεύω, να μη σου χαλάω χατίρι, να μη σε
στεναχωρώ, να μη σε πληγώνω, να σε κάνω να νοιώθεις
κάθε στιγμή υπέροχα. Γιατί είσαι το μωρό μου.
Μαζί σου μου βγαίνει και μένα ένα αίσθημα ευθύνης.
Ναι, νιώθω υπεύθυνος για σένα και επιδιώκω να σε φροντίζω,
να σε περιποιούμαι, να σε χαϊδεύω, να σε παίρνω στην
αγκαλιά μου και να σου λέω πως όλα θα πάνε καλά μη φοβάσαι.
Σ’ αγαπάω…
Γιατί χωρίς εσένα δεν ζω, απλά υπάρχω. Όταν είμαι μακριά σου
έρχονται στιγμές που νομίζω πως δεν μπορώ να αναπνεύσω,
πως πνίγομαι, πως όλα όσα υπάρχουν γύρω μου πέφτουν και
με πλακώνουν, πως δεν μπορώ να αντιδράσω όσο και να
θέλω, πως είμαι αδύναμος και ανήμπορος να λειτουργήσω
χωρίς εσένα. Γιατί ό,τι και να κάνω, ό,τι και να λέω, με όσους
ανθρώπους κι αν έχω γύρω μου δεν μπορώ να υποκαταστήσω
την έλλειψη σου. Τίποτα δεν έχει αξία, τίποτα δεν έχει νόημα,
τίποτα δεν έχει σειρά κι ακολουθία.Όλα τα υπόλοιπα είναι
ανούσια υποκατάστατα, ανοησίες για να απασχολούν το μυαλό
και να βοηθούν απλά για να περάσει ο χρόνος
Σ’ αγαπάω…
Γιατί στα μάτια μου είσαι η πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου.
Νιώθω υπέροχα όταν κυκλοφορώ μαζί σου, δεν σου το έχω πει
αλλά έτσι είναι. Νιώθω περήφανος γι αυτό που έχω, δεν έχω
ανάγκη να κοιτάξω τίποτα άλλο γύρω μου.
Σ’ αγαπάω…
Γιατί πιστεύω κι εγώ πως ταιριάζουμε γενικότερα, από όλες
τις απόψεις, παρόλο που δεν μοιάζουμε και τόσο.
Δεν χρειάζεται να μοιάζουμε για να ‘μαστε μαζί, οι μικρές
διαφορές μας είναι που δίνουν γεύση στη σχέση μας.
Μια γεύση ξεχωριστή, μοναδική, δική μας.
Σ’ αγαπάω…
Γιατί μαζί σου μπορώ να επικοινωνήσω καλύτερα απ’ ότι
με οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο. Γιατί μπορώ να σου μιλήσω
για οτιδήποτε, για όποια ανοησία μου κατέβει στο κεφάλι και συ
με ακούς σαν να σου λέω τις πιο μεγάλες σοφίες του κόσμου.
Σ’ αγαπάω…
Γιατί προσέχεις ό,τι σου λέω. Μ’ ακούς και μου δίνεις σημασία.
Δίνεις αξία σε όλα, στο πιο παραμικρό, αλλά δεν τα καταπίνεις
όλα αμάσητα. Μου αρέσει που έχεις δική σου άποψη σε πάρα
πολλά θέματα και την υποστηρίζεις.
Σ’ αγαπάω…
Γιατί είσαι ανοικτός άνθρωπος, δεκτική σε νέα πράγματα,
σε νέες καταστάσεις. Γιατί δεν είσαι ξεροκέφαλη και επίμονη
περισσότερο απ’ όσο πρέπει.
Σ’ αγαπάω…
Γιατί μαζί σου μπορώ και ανοίγομαι, δεν νιώθω άσχημα όταν
το κάνω. Περνώντας ο καιρός θέλω ολοένα και περισσότερο
να είμαι πιο ανοιχτός μαζί σου, πιστεύω πως είναι απαραίτητο
για να είμαι καλά και να μπορώ να επικοινωνώ μαζί σου.
Γιατί μαζί σου μπορώ να κλαίω και το κάνω όλο και πιο πολύ
και να μην ντρέπομαι, να μην φοβάμαι, να μην νιώθω άσχημα.
Σ’ αγαπάω…
Γιατί μπορώ και περνάω τις φρίκες μου μαζί σου. Γιατί από τότε
που σε γνώρισα είναι ολοένα και λιγότερες και μαζί σου
λιγότερο επίπονες και περνούν πιο γρήγορα.
Γιατί έχω φτάσει στο σημείο και εκεί που ήθελα να περνάω
κάποια πράγματα μόνος μου, τώρα μου είσαι απαραίτητη
ακόμη και γι αυτό. Δεν μπορώ να διανοηθώ να περάσω κάτι
παρόμοιο ξανά χωρίς εσένα.
Σ’ αγαπάω…
Γιατί εξακολουθείς να με κάνεις να νιώθω μοναδικός.
Ναι, στο λέω πολλές φορές και θα σου το λέω συνέχεια.
Για σένα είμαι μοναδικός και φαίνεται, κάθε μέρα, κάθε ώρα,
κάθε στιγμή είτε είμαστε μαζί είτε μακριά ο ένας από τον άλλον.
Σ’ αγαπάω…
Γιατί δεν μπορώ να τελειώσω με τίποτα αυτό το ρημάδι το
γράμμα..Γιατί συνεχώς βρίσκω καινούριους λόγους για να
σ’ αγαπάω.. Γιατί είναι αμέτρητοι αυτοί οι λόγοι..Γιατί
σκέφτομαι κάποιον από όλους αυτούς και ξεχνάω
άλλους πόσους..
Σ’ αγαπάω…
Γιατί πιστεύω πως είσαι δώρο Θεού για μένα. Γιατί είμαι πολύ
τυχερός που σε γνώρισα, που είσαι μέσα στην ζωή μου,
που μ’ αγαπάς τόσο πολύ..
Σ’ αγαπάω…
Γιατί δεν μπορώ παρά να σου το λέω, να στο φωνάζω
κάθε μέρα… Σ’ ευχαριστώ.. Σ’ ευχαριστώ..
Σ’ ευχαριστώ.. Με Αγάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου