Απομακρύνθηκες βιαστικά...
Απομακρύνθηκα σιωπηλά ..
Δεν γύρισες το βλέμμα ,δεν γύρισα καν
να κοιτάξω
Σαν να με τρόμαζε οτι κι αν θα αντίκρυζα,
ίσως και σένα ο φόβος σου αυτος
κι' η αγωνία ....
Μια απλωμένη αγκαλιά;
Δυο βουρκωμένα ,θλιμμένα ματια;
Την πίκρα για ενα αξημέρωτο αύριο;
Μια παγερή αμηχανία;
Δεν γνωρίζω τι άκουγαν τα σιωπηλά σου βήματα ..
Λίγα φύλλα φθινοπωρινά έπεσαν
στο νοτισμένο πλακόστρωτο πλάι στα δικά μου...
Έπεσαν ,με μια εκκωφαντική ησυχία
Πόσο θόρυβο κάνουν τα φύλλα του φθινοπώρου
πέφτοντας .........Έτσι για να μου
θυμίσουν
με τον τρελό τους χορό,
φθάνει ο χειμώνας ,το ξέχασες;
Και ύστερα σιωπή...όση σιωπή φέρνει ένας
ατέλειωτος χειμώνας.....
όση σιωπή θα φέρει η δική σου
...Φαιδρα Καψωμενακη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου