ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗΣ: Αν με ρωτήσει κάποιος, τι ήσουν για μένα... Βάσω

Αν με ρωτήσει κάποιος, τι ήσουν για μένα, θα του πω,

πως ήσουν μια μικρή βαλίτσα σ'ενα μεγάλο ταξίδι..
Μια μικρή φθαρμένη βαλίτσα, πολλών χρήσεων.. Δυστυχώς...

Σε κουβαλούσα μαζί μου σ'ολες τις μικρές

και μεγάλες μου αποδράσεις..

Σε σεργιάνησα σε μέρη που άλλοτε σου άρεσαν και άλλοτε όχι,

αλλά δεν έφερες ποτέ αντίρρηση..

Ήσουν πάντα εκεί προετοιμασμένη για όλους τους προορισμούς..

Τους κρύους χειμώνες σε γέμιζα με τα βαριά μου ρούχα

που τα συνόδευα συνήθως με λίγη μελαγχολία και γκρίνια..

Τα καλοκαίρια σε άφηνα ανάλαφρη, όπως ακριβώς

ένιωθα κι εγώ ότι είμαι..

Λίγα τα ρούχα στο εσωτερικό σου αλλά σωρός τα συναισθήματα..

Κάθε ταξίδι κι ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα μ' ακολουθούσε..

Πότε όμορφα πράγματα ανακατευόταν με τα τακτοποιημένα μου

ρούχα και πότε άσχημα, απογοητευτηκά και μίζερα,

ανάβλυζαν θλίψη από μέσα σου..

Κι αλλάξαμε πολλούς σταθμούς μαζί, τρέχοντας να προλάβουμε

τα βραδινά τρένα ή τα μεσημεριανα πλοία που σηκωναν

άγκυρα 3 λεπτά πριν επιβιβαστούμε..

Αναχωρήσεις κι αφήξεις σε αίθουσες αναμονής ανεπιθύμητων

αεροδρομίων..Κι εσύ ξοπίσω μου να ασφυκτιάς φορτωμένη

στριμωγμενα όνειρα και επιτηδευμένες ευτυχίες...

Αλλά πάντα με περιτύλιγμα από ελπίδα πως ο επόμενος σταθμός,

αν όχι ο προορισμός που επέλεξες, σου δώσει αυτό που ψάχνεις.

Γεμίζεις.. αδειάζεις..κουραζεσαι.. ξαποσταίνεις..

προχωράς..σταματάς.. ασφυκτιάς.. απολαμβάνεις...

Μια βαλίτσα, όμοια με ζωή..Την δική μου ζωή..

αφημένη ολάκερη σε μεγάλα ταξίδια..