Είναι τυχαίο;
που οι άντρες κατάντησαν ανδρείκελα;
Είναι τυχαίο;
που κάποιες γυναίκες το παίζουν αντράκια;
Είναι άραγε τυχαίο;
που χορεύουν οι άντρες τσιφτετέλι λίγο έως πολύ θηλυπρεπώς;
Ή μήπως είναι τυχαίο;
που σηκώθηκαν οι γυναίκες και χορεύουν ζεϊμπέκικο
σαν μάγκες κακής εκδοχής;
Νομίζω πως έχουμε μπερδέψει λίγο τα μπούτια μας
και η τηλεόραση από την άλλη κάνει τα αδύνατα δυνατά
να προβάλλει έναν τύπο ανθρώπου που είναι
κάτι ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα ταυτόχρονα...
Την χάσαμε την μπάλα κορίτσια
και μαζί με αυτήν και την ταυτότητά μας...
Αντί να πούμε "μωρό μου" λέμε "μαλάκα"...
Κι αντί να πούμε "αγάπη μου" λέμε "γαμώτο"...
Μπερδέψαμε τη σημασία της λέξης "ισότητα"
και αντί να προσπαθήσουμε να βαδίσουμε πλάι-πλάι
με τους άντρες σπριντάραμε να περάσουμε μπροστά
νομίζοντας πώς έτσι θα αναγνωρίσουν την αξία μας...
Μέγα λάθος...
Όταν ο βασανισμένος γίνεται βασανιστής
τότε είναι χειρότερος από τον καταπιεστή του
Και αυτό το στυλάκι της μαγκιόρας γυναίκας
που βρίζει σαν νταλικέρης
(Ζητώ συγγνώμη από τους νταλικέρηδες για τον παραλληλισμό)
Και άγεται και φέρεται σαν κουτσαβάκι
(Αυτή η συνομοταξία δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμη...
τέλος πάντων εγώ τους ζητάω συγνώμη)
Δεν μας ταιριάζει βρε κορίτσια...
Είπαμε να σταματήσουμε να νιαουρίζουμε
αλλά κάποιες περάσανε απέναντι... γαβγίζουνε...
Σε λίγο θα κατουράμε και όρθιες...
Μετά ας μην κλαιγόμαστε ότι οι... άντρες (μάγκες)
δεν υπάρχουν πια τους πάτησε το τρένο
αφού το τρένο το οδηγούμε εμείς
και όχι μόνο τους πατήσαμε
αλλά τους έχουμε ευνουχίσει τελείως...
Και μεταξύ μας τώρα...(θέλω τον άντρα... άντρα)
Και αυτό το είδος είναι προς εξαφάνιση...
Το χειρότερο από όλα είναι ότι φταίμε εμείς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου